Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV),
wywołuje w organizmie ludzkim ostre bądź przewlekle zapalenie wątroby typu B
(WZW B). Według danych WHO (Światowa Organizacja Zdrowia) z przeszło 2
miliardów ludzi, którzy zostali zakażeni tym wirusem, u ponad 350 milionów WZW
B przybrało postać przewlekłą. Chorzy Ci są narażeni na marskość wątroby i
pierwotnego raka wątrobokomórkowego. Rocznie na świecie umiera z tego powodu
około miliona osób. Przytoczyłem we wstępie te tragiczne statystyki, gdyż
problem jest niezwykle groźny. Po wprowadzeniu w latach 90 powszechnego
programu szczepień przeciwko WZW B, sytuacja znacznie się poprawiła. Jednak
problem nie zniknął, ponieważ u części chorych, średnio 7 – 10%, rozwija się
przewlekłe zapalenie wątroby. W Polsce ocenia się, że jest co najmniej 50 tys.
pacjentów nieświadomych swojej choroby.
Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) – jak
dochodzi do zakażenia?
HBV
przenoszony jest głównie drogą pozajelitową, przez kontakt z krwią oraz
wydzielinami i wydalinami osób chorych jak i nosicieli. Najczęstszą przyczyną
są kontakty seksualne, stosowanie zanieczyszczonych wirusem igieł, strzykawek,
narzędzi chirurgicznych i stomatologicznych. Do zakażenia dochodzi również
wskutek przetoczenia zainfekowanej krwi i jej preparatów. Istnieje również
możliwość wniknięcia wirusa przez uszkodzoną skórę, jak i błony śluzowe
przewodu pokarmowego (modne obecnie tatuaże, zabiegi kosmtyczne, fryzjer).
Grupy osób szczególnie zagrożone
·
osoby
mające wielu heteroseksualnych, a szczególnie homoseksualnych partnerów;
·
pracownicy
służby zdrowia, policjanci;
·
chorzy
dializowani, chorzy na hemofilię;
·
osoby
z najbliższego otoczenia chorego na WZW;
·
pensjonariusze
domów opieki
·
więźniowie
i pracownicy służby więziennej;
·
narkomani;
·
ludzie
podróżujący do krajów rozwijających się
Warianty przebiegu
zakażenia
Mają
różny przebieg zależnie od zdolności obronnej układu odpornościowego:
·
prawidłowa odpowiedź na zakażenie: ostre WZW z następczym wyleczeniem
(organizm wytwarza przeciwciała i stopniowo eliminuje wirusy);
·
nadmierna odpowiedź na zakażenie : jednoczasowe niszczenie zakażonych komórek z rozwojem
ostrej niewydolności wątroby – piorunujące WZW;
·
brak odpowiedzi: bezobjawowe nosicielstwo (pełna
tolerancja zarazka przez zakażony organizm);
·
osłabiona odpowiedź: ostre WZW z przejściem w fazę
przewlekłego WZW;
·
nieadekwatna odpowiedź: tworzenie się dużej liczby kompleksów
antygen – przeciwciało
Od
momentu zakażenia do wystąpienia pierwszych objawów choroby mija najczęściej 45
– 180 dni (okres wylęgania). W tym czasie zakażone komórki wątrobowe ulegają
uszkodzeniu.
Badania
laboratoryjne surowicy krwi wykazują zwykle obecność tzw. markerów namnażania
wirusów:
·
HBV-DNA
·
Polimeraza
DNA
Badanie HBV-DNA
Wirus zapalenia wątroby typu B jest wirusem z grupy Hepadna. Oznacza to, że jego materiał genetyczny stanowi kwas DNA (oznaczany zwykle skrótem HBV-DNA). Wykrycie we krwi pacjenta materiału genetycznego wirusa jest najbardziej przekonującym i najpewniejszym dowodem obecności aktywnego zakażenia. Z tego powodu badanie metodą PCR, wykrywające DNA wirusa HBV (HBV-DNA), jest wykorzystywane do potwierdzania obecności aktywnego, mnożącego się we krwi (czyli "replikującego") wirusa.
Badanie HBV-DNA pozwala także na ocenę ilościową, czyli dokładne określenie jaka liczba kopii wirusa znajduje się w każdym mililitrze krwi pacjenta. Jest to ważne przy kwalifikowaniu chorego do leczenia interferonem lub lamiwudyną, a także do monitorowania leczenia. Wadą badania PCR jest stosunkowo wysoka cena.
Ze względu na podatność na błędy metody, aby badanie było wiarygodne, powinno być wykonywane w laboratoriach doświadczonych w metodyce PCR, ściśle przestrzegających metodyki oznaczeń.
Polimeraza DNA – marker namnażania się
wirusa
Najwcześniej po zakażeniu wykrywalnym w surowicy markerem WZW B jest HbsAg
oznaczany laboratoryjnie. Równocześnie z nim lub nieco później wykrywa się HbeAg
(zwykle między 2 a 10 tygodniem od zakażenia). Eliminacja wirusa i faza
zdrowienia wiąże się ze stopniowym zanikiem zarówno HbeAg jak i bezpośrednich
wymienionych już markerów, czyli HBV-DNA, polimerazy DNA). Zanikanie HbeAg
poprzedza, często o kilka tygodni pojawienie się przeciwciał skierowanych
przeciwko temu antygenowi (przeciwciała anty HBe), których wysokie miana
utrzymują się kilka miesięcy. W czasie około 4 miesięcy od zainfekowania
zmniejsza się zwykle ilość antygenu HbsAg (badanie laboratoryjne). Utrzymywanie
się go powyżej 6 miesięcy świadczy o przejściu infekcji w fazę przewlekłego
zapalenia. Przeciwciała anty HBs pojawiają się stosunkowo późno, tj w okresie
rekonwalescencji i są jedynymi dającymi odporność na powtórne zakażenia. Duże
ich miana u większości ozdrowieńców
utrzymują się do końca życia, u części jednak stopniowo zanikają prawie
zupełnie.
Objawy zakażenia
Choroba
może przebiegać bezobjawowo lub też
rozwijać się jako piorunujące zapalenie
wątroby. Okres zwiastunowy, trwający kilka dni do kilku tygodni
charakteryzują niezbyt specyficzne objawy, przypominające grypę:
·
stany
podgorączkowe;
·
utrata
apetytu;
·
nudności;
·
pobolewania
prawej okolicy podżebrowej, nadbrzusza środkowego;
·
osłabienie
nasilające się w godzinach wieczornych;
·
senność;
·
bóle
kostno – stawowe (zwykle o niewielkim nasileniu);
·
powiększenie
węzłów chłonnych szyjnych;
·
przelotna
wysypka oraz objawy skazy krwotocznej ( skaza krwotoczna to skłonność
do krwawień w obrębie tkanek, np. skóry i błon śluzowych,
narządów, np. nosa, stawów oraz układów (np. pokarmowego, moczowo
- płciowego, ośrodkowego układu nerwowego).
Okres żółtaczkowy
Pod koniec
okresu namnażania się wirusa, gdy następuje masywne niszczenie komórek
wątrobowych i pojawiają się objawy uszkodzenia miąższu wątroby – rozpoczyna się
„okres żółtaczkowy”, na ogół przebiegający z podwyższonym stężeniem bilirubiny
w surowicy krwi (badanie laboratoryjne). Pierwszymi objawami są zwykle
ściemnienie moczu i odbarwienie kału. Zażółcenie narasta zwykle w ciągu około
10 dni, czasem ogranicza się tylko do krótkotrwałego przebarwienia białkówek.
Pojawiają się bóle okolicy podżebrowej, świąd skóry. Żółtaczkowy okres infekcji
trwa zwykle 1 – 3 tygodni. Po tym okresie większość chorych zdrowieje (80 –
90%). U pozostałych rozwija się postać nadostra lub zapalenie przechodzi w fazę
przewlekłą. Postać piorunująca nie rożni się znacząco obrazem od łagodniej
przebiegającego zakażenia, jednak stopień nasilenia objawów jest znacznie
większy, wolniej także ustępują. Chorzy uskarżają się na olbrzymie osłabienie,
senność, dokuczliwe trwające wiele dni
objawy dyspeptyczne. Pojawia się apatia, obrzęki kończyn dolnych. Może
pojawić się skaza krwotoczna z licznymi wybroczynami na skórze i błonach
śluzowych, częstymi krwawieniami z nosa, dziąseł lub błon śluzowych przewodu
pokarmowego. Żółtaczka jest zwykle intensywna, utrzymuje się długo i wolno
ustępuje, może pojawiać się wolny płyn w jamach ciała. Wątroba jest bardzo
powiększona, tkliwa, następnie może gwałtownie się zmniejszać co jest objawem
niekorzystnym.
Istnieje
również postać z dominującą tzw. cholestazą, czyli upośledzeniem wydzielania
żółci. Wyróżnia się cholestazę
zewnątrzwątrobową, gdy przyczyną jest utrudnienie odpływu żółci do dwunastnicy
w drogach zewnątrzwątrobowych np. z powodu nowotworu albo konkrementów.
Natomiast cholestaza wewnątrzwątrobowa spowodowana jest uogólnionym, toksycznym
uszkodzeniem komórek wątrobowych albo tylko wybiórczym uszkodzeniem układu
wydzielniczego żółci lub zmianami w przewodach żółciowych śródwątrobowych. Cechuje
je narastająca i długo utrzymująca się żółtaczka, ściemnienie moczu,
odbarwienie stolca, świąd skóry, parestezje skóry stóp i dłoni oraz ich
zaczerwienienie.
Ostre zakażenie HBV zwykle ustępuje w ciągu kilku (2-3)
miesięcy od wystąpienia pierwszych objawów, w przewlekającym się WZW pełny
powrót do zdrowia następuje po kilku
miesiącach, nawet do roku. Jeśli natomiast oznaki czynnego procesu chorobowego
utrzymują się powyżej roku, mówimy o przewlekłym
zapaleniu wątroby. Za objawy takie uznajemy najczęściej dolegliwości
subiektywne:
·
osłabienie
·
zaburzenia
dyspeptyczne (wzdęcia brzucha)
·
pobolewania
w prawym podżebrzu
·
okresowe
stany podżółtaczkowe
Diagnostyka i leczenie szpitalne
Potwierdzenie
zakażenia HBV zyskujemy w oparciu o badania serologiczne. Po postawieniu
diagnozy lub w przypadku uzasadnionego podejrzenia obowiązuje pobyt w szpitalu,
a okres rekonwalescencji (zwykle 4 – 6 tygodni od pierwszych objawów) można już
prowadzić w warunkach domowych.
Profilaktyka
Nie istnieje
leczenie farmakologiczne usuwające przyczynę ostrego zakażenia HBV. Dlatego bardzo ważną rolę w zakażeniu WZW
odgrywa profilaktyka. Obowiązują zasady leczenia spoczynkowego i dietetycznego.
Dieta powinna pokrywać pełne zapotrzebowanie na białko, węglowodany i składniki
mineralne, zawierać zredukowane ilości
tłuszczów do około 0,3 g/kg/m.c. (< g/24 godz.).
Bardzo
dużym problemem leczniczym są natomiast przewlekłe
zakażenia HBV. Objawy przewlekłego zapalenia wątroby nie są
charakterystyczne (uczucie zmęczenia, pocenie się, pobolewanie brzucha) a wielu
pacjentów nie wie o swojej chorobie.
Leczenie farmakologiczne
Leczenie
przyczyny przewlekłego zakażenia HBV było do niedawna niemożliwe. Początkowo stosowano leki: arabinozyt adeniny i acyclovir,
ale mizerne wyniki spowodowały rezygnację ze stosowania tych leków.
„Światłem w tunelu” stało się wprowadzenie do leczenia interferonu alfa-2b. Jednakże skuteczność tej terapii również nie
była zadowalająca, tylko u połowy chorych leczonych tym lekiem 3 razy w
tygodniu przez 6 miesięcy uzyskano normalizację parametrów wątrobowych i ujemny
wynik HBV.
W
trakcie terapii interferonowej zaobserwowano wiele działań niepożądanych,
nierzadko zmuszających do zaprzestania terapii:
·
gorączka
i objawy grypopochodne (szczególnie na początku leczenia);
· zmniejszenie poniżej normy liczby granulocytów ((tzw.
granulocytopenia), odpowiedzialnych za tzw. fagocytozę - skuteczną metodę
obrony przed organizmami chorobotwórczymi, stanowiąc ważny element odporności
·
niedobór
płytek krwi (tzw. trombocytopenia); Te najmniejsze elementy krwi żyją nie
dłużej niż dwa tygodnie. Odpowiadają m.in. za kurczenie i rozkurczanie naczyń
krwionośnych oraz uczestniczą w procesie krzepnięcia krwi;
·
bezsenność
·
rozdrażnienie
·
stany
depresyjne
·
bardzo
wysoki koszt leczenia
·
brak
możliwości stosowania interferonu u chorych z marskością wątroby
.
W ostatnich
latach trwały prace nad wprowadzeniem nowej grupy leków, której
przedstawicielem jest lamiwudyna.
Lek ten zaczęto stosować zarówno w leczeniu skojarzonym z interferonem, jak i w
monoterapii, w obu przypadkach uzyskując obiecujące rezultaty. Lamiwudyna jest
preparatem doustnym, stosowanym raz dziennie w dawce 100 mg (u dzieci dawki
leku są wyższe ze względu na mniejsze wchłanianie i większą tolerancję), dające
niewielkie objawy niepożądane.
Polisacharydy
Poszukiwanie
nowych, całkowicie naturalnych leków zwróciło uwagę na wysoką skuteczność
związków całkowicie naturalnych, przewyższających skutecznością interferon i
pozbawionych skutków ubocznych. Polisacharydy
– bo to o nich mowa – są substancjami produkowanymi przez grzyby. Grzyby te
nazwano leczniczymi lub witalnymi.
Wieloletnie
badania naukowe różnych grzybów leczniczych prowadzone przez autora tekstu
umożliwiły opracowanie leku o nazwie HEPA-PROTECTOR.
/HEPA-PROTECTOR –
immunosupresyjny, przeciwnowotworowy lek na bazie ekstraktów z grzybów
leczniczych
Zwalcza wirusowe
zapalenie wątroby typu B (WZW B), wirusowe zapalenie wątroby typu C (WZW C),
bardzo szybko regeneruje miąższ wątroby, oczyszcza organizm z toksyn, poprawia
metabolizm
Skład i formuła – mgr
farmacji Tomasz Mrozowski
Uwaga!!! Lek nie jest dostępny w aptekach
Informacje na temat
działania i możliwości zakupu preparatu
HEPA-PROTECTOR – Tel.
692 784 978
e-mail : huba167@wp.pl
Preparat ten
dwukrotnie przewyższa skutecznością interferon i ma ten sam profil działania, wywiera
działanie antywirusowe oraz zwalcza zmiany nowotworowe w wątrobie. Kiedy umiera
komórka zainfekowana wirusem, uwalniane zostają nowe kopie wirusa, które
atakują zdrowe komórki znajdujące się w pobliżu. Czasem jednak, zarażona
komórka ostrzega sąsiednie o obecności wirusa, poprzez wydzielenie interferonu.
Zapoczątkowany tym faktem proces odpornościowy wyniszcza zarówno wirusa HBV,
jak i zainfekowane komórki. Dodatkowo
polisacharydy zapoczątkowują produkcję setek innych białek odgrywających ważną
rolę w walce organizmu z wirusem, zwanych ogólnie ISG (ang. Interferon-Stimulated
Genes). Enzymy te hamują rozprzestrzenianie się wirusów, poprzez produkcję
białka które zabija zainfekowane komórki zapoczątkowując mechanizm i
regenerację miąższu wątroby
Preparat HEPA PROTECTOR
jest specjalistycznym lekiem
recepturowym, przygotowywanym ręcznie postaci kapsułek doustnych o
wielokierunkowym działaniu na organizm.
Wątroba –
nazywana wewnętrznym laboratorium człowieka - jest jednym z najważniejszych
organów zapewniających prawidłowe czynności organizmu. Tłuste, ciężkostrawne
potrawy, niewłaściwa dieta, leki, kofeina, alkohol czy inne używki, wreszcie
zakażenia wirusowe WZW B /wirusowe zapalenie wątroby typu B, oraz bardzo groźne
zakażenie wirusowe wątroby typu c /WZW C/ – wszystkie te czynniki obciążają
funkcjonowanie naszej wątroby. Nie jesteśmy w stanie wykluczyć wszystkich
elementów wpływających negatywnie na pracę tego narządu, ale możemy przyjść mu
z pomocą, stosując kompozycję naturalnych składników, zawartych w unikalnej formule
jaką jest lek HEPA PROTECTOR.
Zapewnia to oryginalna
kompozycja składników naturalnych, o synergistycznym działaniu, które:
·
zwalczają
wirusy HBV;
·
przyspieszają
usuwanie z organizmu toksyn i szkodliwych produktów przemiany;
·
wykazują
właściwości hepatoprotekcyjne, działając ochronnie i regeneracyjnie na komórki
wątroby;
·
wspomagają
także procesy żółciotwórcze i żółciopędne, przez co korzystnie wpływają
na procesy trawienia, przyczyniając się do poprawy trawienia tłuszczów i
produktów ciężkostrawnych. Tak stworzona formuła zapewnia wielokierunkowe
wspomaganie funkcjonowanie wątroby oraz układu trawiennego. Dodatkowo uzupełnia
niedobór witamin z grupy B, towarzyszący zaburzeniom pracy wątroby.
Skład
preprartu HEPA PROTECTOR:
Karczoch zwyczajny (ziele) - Przez wieki, choć
wspominali o nim w swych dziełach Pliniusz Starszy czy Galen (ok. 130-ok. 200),
karczoch znany był wyłącznie jako roślina warzywna dla wybranych. Pierwsze
doniesienia o jego cennych właściwościach leczniczych pochodzą z roku 1716,
kiedy to Aleksander Nikolas, mnich z zakonu benedyktynów stwierdził, że
stosowanie liści karczocha daje dobre rezultaty w leczeniu żółtaczki. Karczoch i jego przetwory zalecane są do stosowania w
dolegliwościach trawiennych, zaburzeniach wydzielania żółci, jako dodatek do
niskotłuszczowej diety w średniej i umiarkowanej hyperlipidemii. Zwiększa
wypływ żółci i działa ochronne na wątrobę. Hypercholesterolemia i wysoki poziom
triglicerydów powoduje powstawanie zmian miażdżycowych, wzrost ryzyka niedokrwiennej
choroby serca oraz innych następstw arteriosklerozy. Wyciąg z karczochów
obniża poziom cholesterolu i triglicerydów oraz zapobiega powstawaniu blaszek
miażdżycowych w naczyniach. Związki występujące w zielu karczocha to głównie
polifenole, które charakteryzują się silnymi właściwościami antoksydacyjnymi.
Jest to istotny mechanizm chroniący tkanki przed uszkodzeniami w wyniku tzw.
stresu oksydacyjnego, powodowany przez różne czynniki.
Mniszek lekarski (korzeń) – posiada działanie żółciotwórcze
i żółciopędne, moczopędne oraz wzmagające apetyt. Mniszek stosowany jest w
zaburzeniach odpływu żółci, w zaburzeniach trawienia jak również w
przypadku braku apetytu.
Mięta (liść) - pobudza trawienie i łaknienie,
działa żółciopędne oraz rozkurczowo, a także uspokajająco i przeciwbakteryjne;
jest stosowana leczniczo przy dolegliwościach kurczowych w okolicach żołądka i
jelit, a także pęcherzyka i dróg żółciowych.
Kminek (owoc) - stosowany jest w zaburzeniach
trawienia, przy kurczowych dolegliwościach przewodu pokarmowego, wzdęciach i
uczuciu pełności. Wspomaga naturalne wydzielanie soków trawiennych, przez co
reguluje procesy trawienne organizmu.
Jałowiec (owoc) - stosuje się go w stanach
zapalnych dróg moczowych i zaburzeniach trawienia. Wykazuje działanie
moczopędne, bakteriobójcze, żółciopędne oraz pobudzające trawienie.
Ekstrakt z grzyba Reishi (Hakownica
lśniąca, Ganoderma lucidum) to kolejny ważny składnik preparatu HEPA PROTECTOR sprowadzany z Niemiec.
Producentem ekstraktów grzybów leczniczych jest znana i renomowana niemiecka firma
Havlik Euro-Pilzbrut GmbH. Lakownica lśniąca /Ganoderma
lucidum/ - nazwa ludowa Ling
Zhi, Reishi, to niezwykły grzyb znany również jako „Czarodziejska Roślina”.
Występuje w różnych odmianach (czerwony, fioletowy, niebieski, żółty, czarny i
biały), z których najcenniejsza pod względem zdrowotnym jest odmiana
czerwona. Reishi – posiada ponad 200
niezbędnych dla człowieka składników odżywczych i jest najlepszym zdrowotnym
pokarmem, jaki wytworzyła dotychczas natura. Jak żaden inny grzyb czy roślina
jest bogaty w: german, triterpeny,
genodermy, antyoksydanty, aminokwasy oraz inne substancje. W Chinach
uznawany jest za zdrowotny preparat „na wszystkie dolegliwości”. Najbardziej
aktywną farmakologicznie częścią grzyba są zarodniki. Wykazują one około
75-krotnie wyższą aktywność niż owocniki i grzybnia. Są one bogate m. in. w białka, aminokwasy, polipeptydy,
polisacharydy, terpeny, witaminy oraz organiczny
german.
Stare
opracowania chińskie i ich obecne potwierdzenia stwierdziły dobroczynny wpływ
Reishi na zdrowie człowieka i udowodniły, że polisacharydy są podstawowym
czynnikiem wpływającym na utrzymanie równowagi w organizmie oraz przedłużenie
jego życia. Grzyb ten zawiera ponad 100
antyoksydantów odnawiających komórki ludzkiego ciała. Najczęściej
wymienianymi składnikami Reishi są witaminy i składniki mineralne m. in.
żelazo, magnez, wapń, cynk, miedź, mangan i wymieniany już german. Jednak
szczególnie ważna jest obecność polisacharydów i triterpenów.
1. Polisacharydy odgrywają najistotniejszą
rolę pod względem farmakologicznym. Wyizolowano ponad 200 rodzajów
polisacharydów, z których najważniejsze są b-D-glukany, związane z aminokwasami
i wykazujące silne działanie przeciwnowotworowe i przeciwradiacyjne. Zwiększają
one poziom interferonu, który podnosi odporność organizmu, niszczą wolne
rodniki, wspomagają wytwarzanie komórek typu B produkujących przeciwciała,
przyczyniają się również do zwiększenia ilości makrofagów, które wspomagają
działanie leukocytów, wpływają na usprawnienie syntezy DNA, RNA i białek w
wątrobie, szpiku kostnym oraz we krwi.
2. Triterpeny typu lanostanu, inaczej
zwane kwasami ganoderenowymi (m. in. kwas ganosporowy A). Obniżają one poziom
cholesterolu, a poprzez produkcję angiotensyny zmniejszają skurcz naczyń
krwionośnych, działają przeciwbólowo, detoksykacyjnie, chronią wątrobę i
zabijają komórki nowotworowe.
3. Adenozyna – może zmniejszać lepkość
krwi, przyśpieszać jej obieg i usprawniać zaopatrzenie serca, mózgu oraz
powstrzymywać akumulację płytek krwi.
4. Inne składniki – rybozydeanina (przeciwdziała niedotlenieniu organów i tkanek), adenina (redukuje cholesterol), alkalia Reishi (łagodzą stany zapalne,
zwiększają przepływ krwi w tętnicach wieńcowych), lakton A (obniża poziom cholesterolu), błonnik Reishi (redukuje cholesterol LDL, zapobiega zakrzepicy
mózgowej, niedotlenieniu oraz miażdżycy tętnic).
Reishi - ten
niezwykły grzyb dzięki tak bogatemu składowi pomaga regulować pracę całego
organizmu, zapewniając poprawne funkcjonowanie podstawowych organów wewnętrznych:
serca, wątroby, płuc, trzustki i nerek.
Bezpośrednie
działanie ekstraktów Reishi to:
- wspomaganie układu odpornościowego
i wzmacnianie sił witalnych oraz energii organizmu człowieka;
- polepszenie procesu zmiatania
wolnych rodników i usprawnienie efektu antyoksydacyjnego;
- redukcja zmęczenia i poprawa
wydajności organizmu;
- podnoszenie komfortu życia osób
cierpiących na alergię dróg oddechowych i astmę oskrzelową;
- wzmacnianie pracy komórek
odpornościowych z jednoczesnym zapewnieniem lepszej profilaktyki i powrotu
do homeostazy;
- ochrona przed infekcjami
wirusowo-bakteryjnymi;
- niszczenie i wydalanie szkodliwych
komórek, w tym nowotworowych;
- działanie przeciwbólowe,
detoksykacyjne i opóźniające proces starzenia;
- obniżanie wysokiego ciśnienia,
poziomu cholesterolu, trójglicerydów i glukozy we krwi;
- redukowanie skutków ubocznych
chemio- i radioterapii.
Reishi jako
składnik preparatu HEPA PROTECTOR ma
olbrzymie znaczenie jako środek osłaniający organizm przed niekorzystnymi
wpływami czynników zewnętrznych, infekcjami, niekorzystnym wpływem stresów, a
ponadto pomaga w powrocie do równowagi, pełni sił, chroniąc go przed
przedwczesnym starzeniem i skutkami niedomagań zdrowotnych.
Przeciwdziała
też osłabieniu układu immunologicznego stanowiącego wstępne źródło wielu najgroźniejszych
chorób cywilizacyjnych.
Reishi jest
suplementem o niezwykle szerokim potencjale i szerokim zakresie wspomagającym,
profilaktycznym i utrzymującym w stanie dobrej kondycji pomagającej w
przezwyciężeniu chorób, powrotu do równowagi fizycznej i psychicznej.
Optymalizuje także rozwój ludzi młodych poprzez stabilizowanie emocji,
zwiększenie mądrości i zwiększenie pamięci. Przedłuża życie i jego fizyczny i
psychiczny komfort.
Poprzez
wzmocnienie układu immunologicznego zmniejsza zachorowalność, ułatwia powrót do
zdrowia, przedłuża życie i poprawia jego fizyczny i psychiczny komfort.
Wzmacnia i reguluje funkcje wszystkich organów i układów, a szczególnie układu
odpornościowego.
Dawkowanie:
Przyjmuje się 2 kapsułki na dobę, na
ogół 1 kapsułkę rano na czczo i 1 kapsułkę wieczorem, 1 godzinę przed snem.
Lek odznacza się bardzo wysoką
skutecznością. Terapia powinna trwać minimum 3 miesiące. Niemiecka firma HAVLIK
zaleca dłuższe stosowanie leku HEPA PROTECTOR – minimum 6 miesięcy, co daje
pewność całkowitej odbudowy komórek wątrobowych i przywrócenie organizmu do
równowagi.
W
celu rozpoczęcia terapii preparatem HEPA
PROTECTOR należy zakupić lek, dokonując
wpłaty na rachunek:
17
1140 2017 0000 4302 1094 8588 Multibank
60 kapsułek (miesięczna terapia) – 200 zł
120
kapsułek (2-miesięczna terapia) – 400 zł
W
tytule przelewu należy napisać: zamawiam
HEPA PROTECTOR
Życzę
powodzenia w terapii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz