Porady zdrowotne: ANTYPULMOCAR w leczeniu raka płuca

Porady zdrowotne: ANTYPULMOCAR w leczeniu raka płuca: Terminem „rak płuca" określa się raka tchawicy, oskrzeli (dróg oddechowych) i miąższu płucnego (pęcherzyki płucne). Rak płuca jest ...

Porady zdrowotne: Nowotwór - strach i nadzieja. ANTYCANCER - sprawdzony i skuteczny lek w terapii nowotworów

Porady zdrowotne: Nowotwór - strach i nadzieja. ANTYCANCER - sprawdzony i skuteczny lek w terapii nowotworów

ANTYPULMOCAR w leczeniu raka płuca

Terminem „rak płuca" określa się raka tchawicy, oskrzeli (dróg oddechowych) i miąższu płucnego (pęcherzyki płucne). Rak płuca jest najczęstszym nowotworem złośliwym na świecie. Występuje kilkakrotnie częściej u mężczyzn (około 15 tys. zachorowań) niż u kobiet (5 tys. zachorowań). W Polsce  liczbę palaczy szacuje się na ok. 9 milionów. Pali ok. 40% mężczyzn i 20% kobiet. Ryzyko zachorowania na raka płuca wzrasta wraz z liczbą wypalanych papierosów dziennie, liczbą lat palenia, wiekiem rozpoczęcia palenia, a ryzyko rozwoju raka płuca u mężczyzny – palacza jest około 10 razy większe niż u niepalącego. Nawet po zaprzestaniu palenia ryzyko zachorowania mimo, że stopniowo maleje, po 15 latach jest nadal dwukrotnie wyższe niż u osób nigdy nie palących.   

Typy raka płuc

Rozróżnia się dwa główne typy raka płuc: niedrobnokomórkowy i drobnokomórkowy.

Najczęstszą postacią raka płuca jest rak niedrobnokomórkowy, w którym rozróżnia się trzy podtypy:

- rak płaskonabłonkowy: główną przyczyną jest czynne lub bierne narażenie na dym tytoniowy, występuje częściej u mężczyzn, zwykle w  dużych oskrzelach; często dochodzi do zwężenia  światła oskrzela  z niedodmą i zmianami zapalnymi w miąższu płucnym; komórki raka złuszczają się do światła dróg oddechowych, co umożliwia ich wykrycie w badaniu cytologicznym plwociny.  

- rak gruczołowy,

- rak wielokomórkowy

Podstawową cechą różniącą te 2 grupy jest podatność na chemioterapię. Raki niedrobnokomórkowe są mało wrażliwe na chemioterapię, dlatego stosuje się chirurgię lub radioterapię. Rak drobnokomórkowy charakteryzuje się szczególnie szybkim wzrostem, skłonnością do przerzutów i znaczną podatnością na chemioterapię.

Przyczyny

• Rakotwórcze substancje zawarte w dymie tytoniowym (czynne palenie - 90% zachorowań)
• Palenie bierne, czyli wskutek przebywania przez długi czas w zadymionych pomieszczeniach
• Predyspozycje genetyczne
• Narażenie na radon, azbest, przemysłowe zanieczyszczenia powietrza, metale ciężkie, promieniowanie jonizujące i niektóre substancje chemiczne.

Objawy raka płuca

Rak płuca we wczesnej fazie przebiega bezobjawowo. Pojawiające się w trakcie rozwoju nowotworu objawy można podzielić na 3 grupy:

Objawy związane z miejscowym wzrostem:

- kaszel o różnym charakterze

- duszność (30 – 40%)

- ból w klatce piersiowej (25 – 35%)

- krwioplucie (15 – 30%)

- nawracające zapalenia płuc (pierwszy objaw u 15 - 20% chorych)

- objawy szerzenia się raka na sąsiednie narządy np. zaburzenia rytmu serca przy nacieczeniu serca i osierdzia

- chrypka
Objawy związane z przerzutami odległymi:

- ból kości, rzadziej złamania lub objawy uciskowe – przerzuty w kościach;

- ból głowy, napady drgawek, zaburzenia równowagi, zmiany zachowań i osobowości – przerzuty w Ośrodkowym Układzie Nerwowym (OUN).

Objawy stanu choroby

Zależą od zaawansowania i lokalizacji zmian ognisk nowotworu: powiększenie węzłów chłonnych, powiększenie wątroby, objawy ze stron OUN, bolesność uciskowa kości, palce pałeczkowate.

Stan sprawności chorego

Stanowi istotny element wyboru leczenia. Stosuje się skalę sprawności.     

Objawy raka płuca mogą być różne i niestety często obserwuje się przebieg bezobjawowy. Jednym z najpowszechniejszych objawów jest kaszel, który towarzyszy wzrostowi guza i zamknięciu światła dróg oddechowych. U wieloletnich palaczy często pierwszym objawem jest zmiana charakteru kaszlu. Mogą także występować bóle klatki piersiowej, pleców lub ramienia, skrócenie oddechu, uczucie zmęczenia, nawracające zapalenia płuc albo oskrzeli, krwioplucie, chrypka czy obrzęk szyi i twarzy. W wyniku szerzenia się raka płuca na inne części ciała mogą ponadto występować objawy pozornie niezwiązane z płucami: bóle głowy, osłabienie, krwawienie, zakrzepy i inne.

Diagnostyka raka płuc - zarys

W pierwszym etapie diagnostyki wykonuje się zdjęcie radiologiczne klatki piersiowej tylno-przednie i boczne a w celu dokładnej lokalizacji guza i oceny rozległości nowotworu tomografię klatki piersiowej. Badanie bronchofiberoskopowe służy do oceny lokalizacji nowotworu a także umożliwia pobranie tkanki guza w celu oceny histologicznej typu raka co w połączeniu z metodami obrazowymi pozwala na dobór odpowiedniego leczenia. Nowoczesna bronchoskopia służy do lokalizacji guza wewnątrzoskrzelowego oraz uzyskania materiału do badań histologicznych i cytologicznych. Poprzez połączenie bronchofiberoskopii i usg (sonda usg umieszczona jest na końcu bronchoskopu) możemy dokładnie zlokalizować guz lub nacieczone nowotworowo węzły chłonne i pobierać z nich zmienioną nowotworowo tkankę do badań histologicznych (technika EBUS – usg przezoskrzelowe i EUS – usg przezprzełykowe). Połączenie bronchofiberoskopii z aparatem rtg pozwala na lokalizację zmiany w trójwymiarze i umożliwia biopsję zmian obwodowych w płucach. Poprawie wykrycia wczesnych zmian nowotworowych służy badanie w podczerwieni. Uzupełnieniem metod pozwalających na ocenę rozległości nowotworu jest tomografia komputerowa.

Chemioterapia

Chemioterapia to jeden z podstawowych sposobów leczenia nowotworów złośliwych. Podane leki działają na cały organizm - tak na komórki raka, jak i na inne komórki (komórki zdrowe). Niekwestionowaną zaletą leczenia chemicznego jest to, że cytostatyki podane ogólnie mają szansę dotrzeć wszędzie tam, gdzie znajdują się ewentualne mikroprzerzuty nowotworu złośliwego. Wadą są skutki uboczne leczenia - tj. toksyczne oddziaływanie na tkanki zdrowe. Obecnie wbrew zwyczajowej nazwie, w leczeniu cytostatycznym wykorzystuje się nie tylko substancje uzyskane chemicznie, ale również cały szereg substancji pochodzenia naturalnego wyizolowanych ze świata roślin (winkrystyna, irinotekan, etopozyd), grzybów (bleomycyna, mitomycyna), bakterii (asparaginaza), a nawet zwierząt (trabektedyna). Źródłem nowoczesnych i bardzo skutecznych leków mogą być też same komórki nowotworowe. Takie leki jak Avastin, Herceptyna, Erbitux czy Mabthera to tzw. przeciwciała monoklonalne produkowane w hodowlach komórkowych przez zmodyfikowane genetycznie komórki szpiczaka.
Dlatego terminy „chemia”, „leczenie chemiczne” są merytorycznie niepoprawne, a ponadto u większości osób budzą nieuzasadniony strach (kojarząc się raczej z bronią chemiczną niż z nowoczesnym leczeniem). Lepiej używać nazwy leczenie cytotoksyczne, co jest bardziej poprawne i nie niesie ze sobą takiego negatywnego ładunku emocjonalnego jak chemia.
Chemioterapię - pod względem składu podanego leku (w formie kroplówki / zastrzyku lub tabletek) - dzielimy na: monoterapię (jeden tylko cytostatyk) oraz chemioterapię wielolekową (mieszanka kilku cytostatyków podawanych jednocześnie). W leczeniu onkologicznym przeważa obecnie stosowanie chemioterapii wielolekowej, ze względu na skłonności nowotworu złośliwego do uzyskania oporności na dany lek. Skojarzenie kilku leków o różnym zakresie działania (niszczenie komórki nowotworowej w różnej fazie cyklu komórkowego) znacznie zmniejsza ryzyko zyskania przez guz chemiooporności.
Gdy łączymy chemioterapię z inną metodą leczenia onkologicznego (radioterapia, chirurgia) mówimy o leczeniu skojarzonym.
Chemioterapia zastosowana jako leczenie wyłączne - to leczenie samodzielne.

Przerzuty a rokowanie

Zmiany przerzutowe stwierdza się blisko w 60% noworozpoznanych przypadków raka drobnokomórkowego i w 70% raka drobnokomórkowego. Stwierdzenie przerzutów kwalifikuje chorobę do bardzo zaawansowanej, co za tym idzie, rokowanie staje się bardzo poważne.

Leczeniem stosowanym w tym stadium jest paliatywna chemioradioterapia (leczenie chemiczne mające na celu zmniejszenie masy guza/ guzów w zaawansowanej chorobie nowotworowej, by zmniejszyć dolegliwości spowodowane przez chorobę podstawową i poprawić jakość życia chorego).

ANTYPULMOCAR – lek przeciwnowotworowy do leczenia raka płuca

Skład i formuła – mgr farmacji Tomasz Mrozowski we współpracy z onkologami niemieckimi

Lek nie jest dostępny w aptekach

Informacje na temat działania i możliwości zakupu preparatu

ANTYPULMOCAR – tel. 692 784 978

e-mail : huba167@wp.pl

ANTYPULMOCAR jest to specjalistyczny recepturowy, ręcznie przygotowywany lek w kapsułkach doustnych. Powstał on we współpracy z onkologami niemieckimi, którzy produkują substraty do składników leku i włączają go do leczenia w prywatnej klinice onkologicznej w Giesen, samodzielnie lub w połączeniu z chemioterapią. Za aktywność przeciwnowotworową leku ANTYPULMOCAR odpowiedzialne są polisacharydy.

Polisacharydy są strukturalnymi składnikami ściany komórkowej grzybów. Wyróżnia się dwa główne typy polisacharydów ściany komórkowej: sztywne włókienkowe polimery chitynowe lub celulozowe, oraz wypełniające wolne przestrzenie α- i β-glukany i glikoproteiny. Związki te zbudowane są z linearnego lub rozgałęzionego łańcucha, utworzonego przez cząsteczki glukozy oraz z łańcucha bocznego zawierającego różną kombinację innych cukrów prostych, głównie kwasu glikuronowego, ksylozy, galaktozy, mannozy, arabinozy lub rybozy. Powszechne są również kompleksy białkowe. W zależności od źródła pochodzenia (każdy gatunek grzybów a nawet szczep ma nieco inny zestaw wielocukrów), polisacharydy różnią się strukturą chemiczną , masą cząsteczkową oraz sposobem i liczbą odgałęzień łańcuchów bocznych, co wpływa na ich aktywność biologiczną. Bogatym źródłem polisacharydów o właściwościach przeciwnowotworowych są grzyby z klasy Podstawczaków (Basidiomycetes). Potwierdzają to zakrojone na szeroką skalę badania uczonych z Chin i Japonii. Do tej pory najlepiej scharakteryzowane zostały trzy

polisacharydy, które od blisko 50 lat dostępne są na rynku tj. lentinan, PSK (krestin) i schizophyllan.

Lentinan jest wysoce oczyszczoną frakcją polisacharydową izolowaną z Lentinus edodes (Berk.) Pegler (Twardnik japoński, Shiitake) – gatunek grzybów należący do rodziny Omphalotaceae. Pod względem struktury chemicznej jest to ß-glukan, w którym łańcuch główny utworzony jest z cząsteczek glukozy połączonych wiązaniami β-(1→3) glikozydowymi, zaś odgałęzienia boczne stanowią cząsteczki glukozy połączone z łańcuchem głównym wiązaniami β-(1→6) glikozydowymi. Lentinan jest powszechnie stosowany w Japonii, USA i Niemczech, gdzie został zalegalizowany jako lek przeciwnowotworowy. Podawany jest łącznie z innymi konwencjonalnymi farmaceutykami w terapii nowotworów m.in. wątroby, żołądka, jelita, płuca i jajnika. Wykazano, że lentinan zwiększa skuteczność konwencjonalnej terapii a tym samym wydłuża przeżycie pacjentów. Wykazano, że podawanie lentinanu zapobiega ontogenezie indukowanej chemicznie lub przez wirusy, jak również zapobiega procesom przerzutowania.  

Krestin (PSK) jest polisacharydem izolowanym z Trametes versicolor (L.) Lloyd (Wrośniak różnobarwny) – gatunek grzyba z rodziny żagwiowatych Polyporaceae. Poza częścią cukrową którą stanowi β-glukan, w skład cząsteczki PSK wchodzi również peptyd. Część cukrową stanowi łańcuch główny utworzony przez cząsteczki glukozy połączone wiązaniami β-(1→3) oraz β-(1→4)glikozydowymi, w odgałęzieniach bocznych występują wiązania β-(1→6) glikozydowe. Podobnie jak lentinan, krestin jest bardzo popularnym lekiem stosowanym w Japonii. Liczne badania kliniczne wykazały, że jego podawanie zwiększa skuteczność chemioterapii u pacjentów cierpiących na nowotwory piersi, wątroby, prostaty, żołądka, płuca i okrężnicy. Samodzielnie, jako lek stosowany jest m.in. przeciwko nowotworom płuca, jelita grubego oraz sarkomie, mastocytomie i czerniakowi.

Schizophyllan pozyskiwany jest z Schizophyllum commune (Fr.) (Rozszczepka pospolita) – gatunek grzybów należący do rodziny rozszczepkowatych Schizophyllaceae. Pod względem struktury chemicznej tj. składu cukrów oraz sposobu ich połączenia, przypomina lentinan. Komercyjna nazwa tego ß-glukanu to Sonifilan. Preparat ten stosowany jest w terapii raka żołądka i szyi. Dodatkowo, jest podawany w trakcie radioterapii ze względu na swoje radioprotekcyjne właściwości związane z pobudzaniem proliferacji i regeneracji uszkodzonych promieniowaniem gamma komórek szpiku kostnego.

Polisacharydy grzybowe działają przeciwnowotworowo głównie poprzez aktywację odpowiedzi immunologicznej gospodarza. Substancje te uważane są za  biologiczne modyfikatory odpowiedzi (BMO, ang. biological response modifiers, BRMs). W przeciwieństwie do tradycyjnych leków przeciwnowotworowych polisacharydy nie wywołują istotnych działań niepożądanych. Właściwość ta umożliwia zastosowanie polisacharydów nie tylko w terapii monolekowej, ale również jako środki wspomagające chemioterapię.

Wielokierunkowy mechanizm działania polisacharydów grzybowych obejmuje: bezpośrednie indukowanie apoptozy komórek guza, a także zapobieganie  onkogenezie i przerzutowaniu, związane z ich aktywnością immunostymulującą /blokada węzłów chłonnych/. Związki te nie zabijają bezpośrednio komórek rakowych, lecz wywierają niespecyficzne działanie na organizm, pomagając mu przezwyciężyć chorobę. Przeciwnowotworowe działanie polisacharydów wymaga obecności komórek T i jest oparte na grasicozależnym mechanizmie odporności. Apoptoza  – jest to naturalny proces zaprogramowanej śmierci komórki. Dzięki temu mechanizmowi z organizmu usuwane są zużyte lub uszkodzone komórki.

Apoptozę można przyrównać do zaplanowanego samobójstwa komórki, mającego na celu dobro całego organizmu. Apoptoza polega na kurczeniu się komórki rakowej poprzez utratę wody. Po różnorodnie przebiegającej fazie inicjacji apoptozy zachodzi faza egzekucji zależna od enzymów proteolitycznych z grup kaspaz. Szybkie zmiany w jądrze komórkowym mają charakter zorganizowany – chromatyna jądrowa ulega kondensacji, a DNA zostaje pocięte przez endonukleazy. DNA apoptycznej komórki dzieli się na fragmenty wielkości około 180 par zasad i ich wielokrotności. Następuje dezintegracja cytoszkieletu komórki rakowej. Komórka apoptyczna zaokrągla się, traci kontakt z podłożem, rozwijają się na jej powierzchni liczne uwypuklenia. W procesie apoptozy organelle komórkowe pozostają jednak nienaruszone. Są one usuwane z komórki wraz z fragmentami chromatyny w tzw. ciałkach apoptycznych, pęcherzykach powstałych w wyniku zmian w strukturze błony komórkowej. W większości przypadków są one następnie fagocytowane przez komórki żerne.

Antyproliferacyjna aktywność polisacharydów preparatu ANTYPULMOCAR zmienia ekspresję sygnałów w komórkach nowotworowych, co powoduje zatrzymanie cyklu komórkowego w fazie S i zapoczątkowanie apoptozy. Polisacharydy mogą także bezpośrednio indukować apoptozę komórek nowotworowych przez zwiększanie ekspresji proapoptycznego białka Bax, zmniejszenie ekspresji cyklin D1, E i B1 oraz zwiększenie ekspresji genu p21 działającego jako regulator przejścia komórki w fazę G1. Wykazano, że zachodzi on poprzez indukcję jednej z izoform syntazy tlenku azotu (iNOS), co prowadzi do zwiększenia produkcji NO odgrywającego główną rolę w procesach odpornościowych i przeciwnowotworowych.

Skład leku ANTYPULMOCAR:

Rp.

Wrośniak różnobarwny ekstrakt suchy

Twardnik japoński /Shiitake/ ekstrakt suchy
Rozszczepka pospolita ekstrakt suchy                       aa ad 0,6 g 

Dawkowanie preparatu ANTYPULMOCAR:

Terapia przeciwnowotworowa preparatem ANTYPULMOCAR trwa 6 miesięcy. 

Przez:

1-szy i 2-gi miesiąc terapii – przyjmuje się 6 kapsułek dziennie: 2 kapsułki rano na czczo, 2 kapsułki 1,5 godziny po obiedzie, 2 kapsułki wieczorem przed snem. Popić obficie wodą. /miesięczna terapia wymaga zakupienia 180 kapsułek leku ANTYPULMOCAR - koszt 800 zł/.

3-ci i 4-ty miesiąc terapii – przyjmuje się 4 kapsułki dziennie: 2 kapsułki rano na czczo, 2 kapsułki wieczorem przed snem. Popić obficie wodą. /miesięczna terapia wymaga zakupienia 120 kapsułek leku ANTYPULMOCAR - koszt 500 zł/.

5-ty i 6-ty miesiąc terapii – przyjmuje się 2 kapsułki dziennie: 1 kapsułka rano na czczo, 1 kapsułka wieczorem przed snem. Popić obficie wodą. /miesięczna terapia wymaga zakupienia 60 kapsułek leku ANTYPULMOCAR - koszt 250 zł/.

Lek ANTYPULMOCAR można zamówić dokonując wpłaty na podany niżej rachunek.

Dane potrzebne do przelewu:

Apteka Internetowa

Mgr farm. Tomasz Mrozowski
Ul. Polna 1
05 – 200 Wołomin

Numer konta bankowego:

17 1140 2017 0000 4302 1094 8588

MULTIBANK

   60 kapsułek –  250 zł

120 kapsułek  –  500 zł

180 kapsułek  –  800 zł

W tytule wpłaty należy wpisać: zamawiam ANTYPULMOCAR, podać ilość zamawianych kapsułek oraz dokładny adres i numer telefonu odbiorcy.

Lek wysyłamy następnego dnia pocztą /przesyłka polecona – priorytet/. W podanej cenie leku mieszczą się koszty wysyłki.

Nie realizujemy zamówień za zaliczeniem pocztowym.

Po zakończeniu terapii proponuję leczenie preparatem DETOX PROTECTOR, aby oczyścić organizm z toksyn, pasożytów, unieczynnionych komórek.

Porady zdrowotne: ANTYFAST - unikatowy i skuteczny lek odchudzający

Porady zdrowotne: ANTYFAST - unikatowy i skuteczny lek odchudzający: Mgr farm. Tomasz Mrozowski 692 784 978 huba167 @wp.pl                                  Odchudzanie w rytmie biologicznego zegar...

ANTYFAST - unikatowy i skuteczny lek odchudzający

Mgr farm. Tomasz Mrozowski

692 784 978

huba167@wp.pl                                

Odchudzanie w rytmie biologicznego zegara

Klienci apteki często proszą o poradę, jak schudnąć. Przekazując im wiedzę na temat zasad racjonalnego odchudzania oraz preparatów wspomagających ten proces, warto podkreślić, jak ważne jest dostosowanie diety do rytmu biologicznego.

Dane są alarmujące. W Polsce mówimy o epidemii otyłości. Ostatnie badanie TNS OBOP z sierpnia 2008 r. wskazuje, że 46 % społeczeństwa cierpi na nadwagę lub otyłość. Według danych WHO  w 2005 r. na świecie było 400 mln osób otyłych, a 1,6 mld osób miało nadwagę.  Prognozy na 2015 r. przewidują znaczący wzrost zachorowań na otyłość (około 700 mln osób), wzrośnie również liczba osób z nadwagą (2,3 mld). WHO uznała otyłość za najgroźniejszą chorobę przewlekłą, która nieleczona prowadzi do rozwoju chorób układu krążenia, cukrzycy typu 2, zespołu metabolicznego, zaburzeń hormonalnych, a także zwiększa ryzyko zachorowań na niektóre rodzaje nowotworów.

Definicja otyłości

Otyłość definiowana jest jako nadmierne, patologiczne nagromadzenie się tkanki tłuszczowej w organizmie, które może być niebezpieczne dla zdrowia lub życia. Do precyzyjnego określenia stopnia zaawansowania otyłości wykorzystuje się wskaźnik BMI (ang. Body mass index). Wartość BMI obliczamy dzieląc masę ciała, wyrażoną w kilogramach, przez wzrost wyrażony w metrach i podniesiony do kwadratu (kg/m² ). Zgodnie z wytycznymi WHO istnieją trzy stopnie otyłości:

1 stopień – BMI 30,0 – 34,9

2 stopień – BMI 35,0 – 39,9

3 stopień - > 40.

Trzeci stopień otyłości bywa niekiedy nazywany otyłością olbrzymią lub śmiertelną.

Nadwagę rozpoznajemy, gdy wartość BMI waha się pomiędzy 25,0 – 29,9. natomiast prawidłowa wartość BMI dla dorosłego człowieka powinna mieścić się w granicach 18,5 – 24,9.

Przyczyny

Główną przyczyną otyłości jest dodatni bilans energetyczny, czyli spożywanie zbyt dużej ilości pokarmów w stosunku do zapotrzebowania organizmu. zjawisku temu sprzyja niedostateczna aktywność fizyczna lub jej brak. Kolejnymi czynnikami są: zaburzenia hormonalne, rzadkie choroby genetyczne oraz nieprawidłowości metaboliczne, np. zespół Cushinga. Pacjenci otyli często wykazują obniżona samoocenę i uskarżają się na zły nastrój. Leczenie otyłości jest sprawą niezwykle skomplikowaną, bowiem choroba ta dotyka również sfery psychiki. Niektóre postacie otyłości z powodzeniem można leczyć w gabinecie psychologa bądź psychiatry. Warto również zasięgnąć porady dietetyka.

Dieta w rytmie biologicznego zegara

Rano kawa, śniadanie zjedzone w biegu albo wcale, w pracy stres, a do tego znów kawa i czasem słodycze, by szybko zaspokoić głód. Wieczorna obiadokolacja to często jedyny większy posiłek. Przy takim trybie życia o schudnięciu nie może być mowy, mimo że w ciągu spożywamy mało kalorii. Prawda o najskuteczniejszej diecie odchudzającej zawarta jest w starym powiedzeniu: „śniadanie trzeba zjeść jak król, obiadem podzielić się z przyjacielem, a kolację oddać wrogowi”.

Królewskie śniadanie

Śniadanie najlepiej zjeść w ciągu 1,5 godziny od przebudzenia, miedzy godziną 7:00 a 9:00 – żołądek wydziela wtedy najwięcej soków trawiennych. To właśnie o tej porze uaktywniają się enzymy wspomagające trawienie tłuszczów – dlatego to idealna pora na wysokokaloryczne danie. Obfity posiłek o tej porze nie spowoduje tycia, wręcz przeciwnie: zdrowy i prawidłowo zbilansowany – doda energii.

Warto pamiętać, że po 9 godzinach snu organizm przestawił się na głodowanie. Wykorzystał już tłuszcz i zaczyna spalać mięśnie oraz inne tkanki. Dlatego rezygnowanie ze śniadania jest jedną z najgorszych (i nieskutecznych) metod odchudzania. Po całonocnej głodówce także mózg domaga się wzmocnienia.. aby mógł pracować na najwyższych obrotach, potrzebuje paliwa – glukozy, która przenikając do krwi, daje energię neuronom. Śniadanie powinno więc być bogate w węglowodany (ciemne pieczywo, płatki śniadaniowe). Potrzebne jest także białko, składniki mineralne i witaminy (dobrze jest więc wypić szklankę mleka lub soku owocowego).

Godziny przedpołudniowe (9:00 – 11:00) to idealna pora na małą przekąskę. W tych godzinach na najwyższych obrotach pracuje trzustka.  Można zjeść kawałek ciasta do kawy, kostkę czekolady (najlepiej gorzkiej). Insulina wydzielana przez trzustkę da sobie radę z nadmiarem cukru, a dostarczone kalorie organizm zdąży spalić. Warto też zjeść jogurt, najlepiej naturalny lub jakiś owoc.

Obiad z przyjacielem   

Idealna pora na główny posiłek to czas między godziną 13:00 a 15:00.  Wtedy najsprawniej pracuje układ trawienny, szczególnie jelito cienkie, przez które wchłanianie są substancje odżywcze ze spożywanych posiłków. Jest to także czas aktywności enzymów rozkładających białka. Na obiad najlepsze są dania bogate w wysokowartościowe białko i węglowodany złożone. W pracy odpowiednim posiłkiem będzie niewielka porcja sałatki z razowym makaronem, tuńczykiem i warzywami lub porcja zupy na chudym mięsie z dużą ilością warzyw. Dania tłuste i ciężkostrawne nie są najlepsze, osłabiają bowiem koncentrację. Przekąskę na przykład banana lub jabłko można zjeść około godziny 16:00.

Kolacja dla wroga

Żołądek kończy pracę około godziny 19:00, jego najniższa wydajność przypada między 19:00 a 21:00. dlatego wieczorem można sobie pozwolić na zjedzenie niewielkiego posiłku, który zdąży jeszcze być strawiony. To najlepsza pora na lekkie danie z warzyw gotowanych na parze, pieczonej ryby, kawałka chudego mięsa. Cięższe dania, tłuste i obfite, będą zalegały w żołądku i obciążały organizm, co może odbić się na jakości snu. Trzeba też zrezygnować z dań smażonych i wzdymających, z dużą ilością warzyw strączkowych i kapustnych. Niewskazane jest podjadanie słodyczy i słonych przekąsek – zostaną one zamienione w tłuszcz.  

Posiłek, taki sam pod względem kalorycznym, rano organizm bardzo dobrze spożytkuje, natomiast wieczorem z niego nie skorzysta. Organizm ma swój rytm, którego nie można zakłócić, tylko trzeba się na niego przestawić.

Przypomnijmy, że dzienne zapotrzebowanie energetyczne dla kobiet wynosi niezmiennie 2000 kcal, a dla mężczyzn 2500 kcal. Obliczono, ze 1 kg masy ciała powstaje w wyniku niespożytkowania 7000 kcal. Jak tu spalać nadwyżki energii, skoro 50% wszystkich podróży samochodem w Europie ma dystans mniejszy niż 5 kilometrów. Jest to dystans który można pokonać rowerem w ciągu 15 – 20 minut lub szybkim marszem w ciągu 30 – 50 minut.

Leki wspomagające odchudzanie

Apteki dysponują dużym arsenałem leków odchudzających. Można podzielić je na:

- przyspieszające spalanie tłuszczu i wzmagające termogenezę: zawierają m.in. sprzężony kwas linolowy (CLA), L-karnitynę, cholinę, inozytol, metioninę, kofeinę i efedrynę;

- hamujące apetyt, dające uczucie sytości: zawierają m.in. chrom, błonnik, kwas hydroksycytrynowy (HCA), ekstrakt z zielonej herbaty;

- wiążące tłuszcz: zawierają zwykle chitosan, czyli substancję pozyskiwaną z pancerzy skorupiaków;

- regulujące przemianę materii: występują najczęściej w formie herbatek (zielonej, czerwonej) oraz mieszanek (z senesem lub kruszyną);

- zastępujące posiłek: są to najczęściej niskokaloryczne koktajle, zawierające pełnowartościowe białko, węglowodany o niskim indeksie glikemicznym, zestaw witamin i minerałów.

Błonnik pokarmowy (włókno pokarmowe) to zespół substancji ścian komórkowych roślin, nie trawionych i nie wchłanianych w przewodzie pokarmowym człowieka. Błonnik dzieli się na rozpuszczalny i nie rozpuszczalny w wodzie. Błonnik rozpuszczalny w wodzie jest wielocukrem. Błonnik nierozpuszczalny w wodzie to celuloza i lignina. Wchłania on kilka razy więcej wody niż wynosi jego ciężar. Błonnik, choć powszechnie uważany za niestrawny, to jednak uczestniczy w trawieniu, adsorbując wodę, dzięki czemu zwiększa się objętość mas kałowych, stają się one rzadsze i łatwiej przechodzą przez światło jelit. Skraca to czas przebywania resztek pokarmowych w organizmie i zmniejsza ryzyko rozwoju zmian w komórkach wskutek działania czynników rakotwórczych, które powstają podczas rozkładu niektórych pokarmów, szczególnie mięsnych.

Poszczególne rodzaje błonnika różnią się między sobą zdolnością wchłaniania wody. Na przykład błonnik zawarty w pszenicy zwiększa objętość w wodzie dziesięciokrotnie, podczas gdy błonnik glukomannan, pochodzący z japońskiej rośliny dziwidło Riviera Amorphophallus rivier pęcznieje stukrotnie. Glukomannan posiadając bardzo wysokie zdolności wchłaniania wody, dzięki właściwościom zwiększania objętości pokarmu i powolnego uwalniania cukru, pomaga kontrolować apetyt i odgrywa ważną rolę w utrzymaniu właściwej masy ciała. Z kolei błonnik rozpuszczalny znajdujący się w owsie, posiada zdolność łączenia się z cząsteczkami cukru. Zwalniając wchłanianie węglowodanów, pomaga utrzymać stały poziom cukru we krwi.

Babka płesznik to pospolita roślina, z której nasion otrzymuje się duże ilości błonnika pokarmowego (głównie rozpuszczalnego). W krajach Europy południowo-zachodniej Babka płesznik jest stosowana, jako surowiec śluzowy o działaniu przeciwzapalnym, wykrztuśnym, a przede wszystkim skutecznie i łagodnie usuwającym zaparcia.

Błonnik pektynowy z jabłek - zmniejsza wchłanianie cukru z pożywienia, co pozwala kontrolować apetyt i racjonalnie planować posiłki. Błonnik pektynowy z grejpfrutów - wypłukuje zanieczyszczenia z organizmu, poprawiając wygląd i funkcjonowanie skóry. Eliminuje to podatność na rozstępy. Błonnik owsiany - zmniejsza wchłanianie tłuszczu z pożywienia. Ogranicza to odkładanie się jego nadmiaru w widocznych warstwach skóry, co zapobiega powstawaniu cellulitisu. Błonnik z mielonych nasion lnu - regeneruje ścianki jelit, zapobiega hemoroidom i zmniejsza stany zapalne spowodowane złą dietą.

Idealna podaż błonnika wynosi nie mniej niż 35 gramów dziennie. Najlepiej dostarczać błonnika z różnych źródeł, takich jak np. owies, soczewica, fasola, produkty zbożowe, orzechy, owoce, bądź surowe warzywa. Alternatywą są suplementy diety. Preparaty z  błonnikiem umieszczono w tabeli.

Chitosan – to rodzaj niestrawnego błonnika otrzymywanego ze skorupek organizmów morskich (krabów, kryla, krewetek). Ma on zdolność "przyciągania" tłuszczu i w ten sposób obniża jego wchłanianie w przewodzie pokarmowym. Ważne jest aby uzupełnianie chitosanu wiązało się ze spożyciem znacznej ilości płynów. Dzięki właściwościom żelującym i absorpcyjnym chitosan: pęczniejąc hamuje apetyt, obniża kaloryczność posiłków, reguluje poziom cukru we krwi, ustala korzystny profil triglicerydów, lipoprotein i cholesterolu.

C.L.A. sprzężony kwas linolowy to mieszanina różnych izomerów będących naturalnymi odmianami jednego z kwasów tłuszczowych - kwasu linolowego. Najnowsze badania dowiodły, że najlepsze właściwości mają dwa izomery C.L.A.: c-9, t-11 oraz t-10,c-12 występujące w wołowinie, nabiale, olejach pochodzenia roślinnego, w owocach morza oraz w wielu produktach przetworzonych. Bakterie żyjące w przewodzie pokarmowym zwierząt przeżuwających, takich jak krowy, owce i jagnięta są w stanie produkować C.L.A. z kwasu linolowego. C.L.A. występuje również w olejach pochodzenia roślinnego bogatych w kwas linolowy.

Bezpośrednie korzyści stosowania C.L.A. to:

·        redukcja masy tłuszczowej

·        zwiększenie beztłuszczowej masy mięśniowej zwłaszcza u osób zachowujących aktywność ruchową. Wydaje się, że ta właściwość C.L.A. wymaga bodźca anabolicznego, jak np. treningu wytrzymałościowego. C.L.A. stymuluje wzrost beztłuszczowej masy ciała, dzięki działaniu zwiększającemu wrażliwość na insulinę.

Wpływ na skład masy ciała posiada jedna z dwóch podstawowych postaci C.L.A.: t-10,c-12. Jego podstawowe działanie to:
- przyspieszenie rozkładania tłuszczów;
- zapobieganie wypełniania się komórek tłuszczowych;
- powodowanie zwiększenia wydatku energetycznego.

Sposób w jaki C.L.A. wpływa korzystnie na skład masy ciała jest ciągle nieznany naukowcom, ale podejrzewa się kilka mechanizmów, które mogą być za to odpowiedzialne:

C.L.A. zmniejsza aktywność lipazy lipoproteinowej, enzymu, dzięki któremu komórki tłuszczowe są w stanie absorbować tłuszcze z krwiobiegu. Jednocześnie, C.L.A. zwiększa działanie enzymu przyspieszającego rozkładanie tłuszczów. Dzięki temu tłuszcze przestają być magazynowane w komórkach, są szybciej spalane, a podczas fazy katabolicznej rozkłada się mniej tkanki mięśniowej potrzebnej do zaopatrzenia w energię. Prowadzi to do utraty masy tłuszczowej i przyrostu beztłuszczowej masy mięśniowej.

Dieny kwasu linolowego /CLA/ w połączeniu ze specjalnie wyizolowanymi związkami polifenolowymi zielonej herbaty uzupełniają się w procesie modelowania sylwetki. Wyciąg zielonej herbaty zawiera silnie działające substancje bioaktywne, które przyspieszają trzy zasadnicze procesy: zapoczątkowują proces rozpadu tłuszczu, nadzorują jego sprawne spalanie w komórkach mięśniowych oraz zabezpieczają przed reakcją ponownego gromadzenia rezerw tłuszczowych. Z kolei obecność kwasów CLA odpowiada za doszczętne niszczenie komórek tłuszczowych, tak by nie mogły one nigdy odbudować swoich strat. Ponadto CLA silnie  uaktywniają proces budowy białek mięśniowych w miejsce utraconego tłuszczu, w efekcie czego ciało wyraźnie zyskuje na jędrności. Do tej pory na rynku pojawiło się wiele preparatów CLA z zieloną herbatą, ale jak się okazuje,  ich działanie w praktyce nie zawsze bywa skuteczne. Ograniczona efektywność wynika m.in. ze zmniejszonej aktywności jednej z reakcji metabolicznych, za którą w organizmie odpowiada karnityna. Pomimo że polifenole zielonej herbaty oraz CLA silnie wspomagają proces utraty tłuszczu, to jednak bez obecności karnityny efekt ten może być ograniczony. Karnityna warunkuje bowiem sprawny transport tłuszczów do „komór spalania” oraz poprawia dostęp niszczącego je tlenu. Dlatego zestawienie CLA, zielonej herbaty karnityny może zapewnić silniejszy efekt odchudzający.

Chrom. Zdolność do spalania tłuszczu nie zależy tylko od rodzaju przyjmowanego pokarmu, ale też od zawartości w nim witamin i składników mineralnych, które pomagają kontrolować rozpad glukozy, dzięki czemu wyzwalana jest energia. Niedobór któregoś z tych składników powoduje wyzwolenie mniejszych ilości energii, a tym samym większe skłonności do odkładania tłuszczu. Transport glukozy z krwi do komórek zależy od witaminy PP (niacyny), B6, chromu i cynku, a powstanie energii z glukozy od witamin B1, B2, PP, B5 , C, żelaza, koenzymu Q. Chrom uważa się za pierwiastek metabolizmu. Ważna jest również jego postać. Pozytywne wyniki osiągnięto w eksperymentach z pikolinianem chromu. Również chrom w formie związanej z witaminą PP, czyli polinikotynian chromu, może wykazywać podobną skuteczność. Chrom organiczny stanowi nieodzowny element diety każdego człowieka. Jest pierwiastkiem śladowym niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Jego główne funkcje biologiczne polegają na aktywacji wielu enzymów biorących udział w utrzymaniu prawidłowej struktury białek i kwasów nukleinowych oraz regulacji przemian cukrów i tłuszczów w organizmie. Chrom jest istotnym składnikiem tzw. czynnika tolerancji glukozy GFT – organicznego połączenia chromu, niacyny i aminokwasów, takich jak kwas nikotynowy, glicyna, kwas glutaminowy, cysteina, który bierze udział w procesach regulacji stężenia glukozy we krwi. Stężenie chromu w osoczu wynosi 0,14 – 0,16 ng/ml. Najwięcej chromu znajduje się w mózgu, wątrobie, nerkach, aorcie, sercu, śledzionie, trzustce i we włosach. Oznaczanie stężenia chromu w płynach biologicznych nie jest w pełni miarodajnym wskaźnikiem zawartości chromu w organizmie. Dlatego do oceny zawartości tego pierwiastka w organizmie stosuje się tzw. test względnej odpowiedzi chromu, który polega  na oznaczeniu stężenia chromu w surowicy lub moczu w czasie 30 – 120 minut po spożyciu 50 – 100 glukozy. Brak wzrostu stężenia chromu, szczególnie w połączeniu z występowaniem upośledzonej tolerancji glukozy, przy prawidłowym bądź zwiększonym stężeniu insuliny w osoczu, sugeruje niedobór chromu. Chrom występuje głównie w mięsie, produktach razowych, skorupiakach oraz drożdżach browarniczych. Warzywa zawierają niewielką ilość chromu a woda jest go prawie całkowicie pozbawiona. Zalecane dzienne spożycie chromu wynosi 50 – 200 mcg. Przeciętna dieta w Europie Północnej dostarcza tylko około 35 mcg chromu na dobę. Niska zawartość chromu w pożywieniu wynika z obróbki termicznej żywności, stosowania półproduktów spożywczych a także ich grilowania i mrożenia. Chrom wchłania się w jelicie cienkim. Jego wchłanianie zależy od formy chemicznej. Chrom organiczny wchłania się 25 razy lepiej niż chrom nieorganiczny. Dlatego w celu suplementacji powinien być stosowany chrom organiczny.

Niedobór  chromu prowadzi do nietolerancji i zaburzenia utylizacji glukozy, powstania neuropatii, wzrostu stężenia wolnych kwasów tłuszczowych, cholesterolu i triglicerydów we krwi oraz do zaburzenia przemian azotowych. Obserwuje się  także zaburzenia OUN, bezpłodność, choroby układu krążenia oraz hiperinsulinemię. W prawidłowych warunkach organizm doskonale radzi sobie z regulacją gospodarki. Niestety precyzyjne mechanizmy zawodzą, gdy spożywamy zbyt dużo słodyczy, ciastek i innych produktów zawierających dobrze przyswajalne cukry proste. Niedobór chromu w diecie jeszcze bardziej pogarsza sytuację. Współczesne czasy, w których dominuje stresujący tryb życia, niedobory mikroelementów i witamin w diecie, zanieczyszczenie środowiska naturalnego oraz wysoko przetworzona, zawierająca dużo cukrów prostych dieta, sprzyja występowaniu zaburzeń regulacji gospodarki węglowodanowej.

HMB – hydroksymetylomaślan. Jest substancją adaptogenną, analogiem L – karnityny, wytwarzaną w organizmie w odpowiedzi na stres i wysiłek, częściowo pobieraną również ze źródeł pokarmowych. Podstawową funkcją

HMB jest ochrona organizmu przed hipoproteinemią i hipoglikemią. HMB oszczędza białka ustrojowe, hamując ich rozpad (proteolizę), oszczędza glukozę, hamując jej metabolizm (glikozę). Efektem oszczędzania białek i glukozy jest wzrost zużycia tłuszczów zapasowych dla zaspokojenia potrzeb energetycznych organizmu. W wyniku oszczędzania białek, dochodzi do przyrostu masy i siły mięśni szkieletowych. Z uwagi na specyfikę działania HMB jest postrzegany jako protektor zdrowia mężczyzny.

Inulina należy do oligosacharydów sprzyjających odnowie mikroflory bakteryjnej jelita.     

Kwas hydroksycytrynowy. Jest to substancja z grupy hydroksykwasów alifatycznych – składników pokarmowych istotnych dla metabolizmu amfibolicznego – pośrednich przemian podstawowych składników pokarmowych cukrów, tłuszczów i białek. Amfiboliczne szlaki przemian glukozy odpowiadają za rozwój otyłości, związany z nieracjonalną dietą bogatowęglowodanową, obfitującą w słodycze i wyroby z białej mąki. W efekcie przemian pośrednich, pochodząca z pokarmów bogatowęglowodanowych glukoza przekształcana jest w kwasy tłuszczowe i aktywny glicerol – molekuły budujące cząsteczki tłuszczów zapasowych (glicerydy kwasów tłuszczowych). Pochodzący ze źródeł pokarmowych (np. owoców tamarynowca, ze skórki owocu mangostanu Garcinia cambogia) egzogenny kwas hydroksycytrynowy wpływa na aktywność enzymów przemian pośrednich, hamując metabolizm glukozy. Kwas hydroksycytrynowy zwalnia produkcję tłuszczu i obniża apetyt. Działa przez hamowanie enzymu zamieniającego cukier w tłuszcz. Gdy węglowodany z posiłku zostaną zamienione w energię i glikogen, ich nadmiar przekształcany jest w tłuszcz przez enzym ATP – liazę kwasu cytrynowego. Kwas hydroksycytrynowy blokuje działanie tego enzymu, przez co wzrasta ilość dostępnej glukozy, która wysyła sygnały do mózgu, aby zmniejszyć apetyt. Zalecana dawka wynosi 250 mg 3 razy dziennie.

L-karnityna – uczestniczy w transporcie kwasów tłuszczowych do miejsca ich utleniania, przyspiesza końcowy etap ich spalania, finalizując proces redukcji tłuszczu. Wspomaga także regenerację powysiłkową oraz wytrzymałość mięśniową.

L-tyrozyna – aminokwas ograniczający apetyt, uczestniczy w syntezie neuroprzekaźników, które odpowiadają za przewodzenie bodźców w układzie nerwowym oraz mogą zwiększać, m.in., efektywność procesu rozkładu tłuszczu. Zwiększa wytrzymałość fizyczno-psychiczną oraz pomaga przeciwdziałać przedwczesnemu zmęczeniu i wyczerpaniu.

Ocet jabłkowy zawiera około 20 najważniejszych substancji mineralnych i mikroelementów, kwasy organiczne, aminokwasy i pektyny. Pobudzają one funkcjonowanie komórek i organów. Regulują trawienie, stymulują pracę nerek, pobudzają układ immunologiczny a dzięki temu działają detoksykująco i oczyszczająco na nasz organizm. Korzystnie wpływają na krążenie żylne, uelastyczniają ściany naczyń, a dzięki pektynom ograniczają wchłanianie cholesterolu, co stanowi ważny element profilaktyki miażdżycy. Pobudzenie przemian metabolicznych daje korzystne rezultaty w postaci przyśpieszonej przemiany materii, zwiększonego spalania tkanki tłuszczowej, a w konsekwencji do redukcji wagi. Ocet winny jabłkowy korzystnie wpływa również na przemiany zachodzące w skórze i podskórnej tkance tłuszczowej, stanowi konieczne uzupełnienie programu antycellulitisowego. Działanie octu jabłkowego uzupełnia jod. Wpływa on w istotny sposób na pracę gruczołu tarczowego, a to hormony tarczycy odpowiedzialne są min. za regulację przemian cukrów i tłuszczów, czyli za szybkość i skuteczność spalania kalorii i możliwość utrzymania prawidłowej wagi.

Zielona herbata. Ekstrakt z zielonej herbaty jest źródłem polifenoli (katechiny, flawonole, fenolokwasy) i metyloksantyn (kofeina, teofilina, teobromina). Katechiny w organizmie człowieka regulują aktywność wielu enzymów – m.in., ograniczają aktywność enzymu COMT, odpowiedzialnego za rozkład adrenaliny, wykazują więc umiarkowaną aktywność adrenomimetyczną, zwiększając rozpad tkanki tłuszczowej. Dowiedziono, że katechina w połączeniu z kofeiną i fenolokwasami intensyfikuje termogenezę – spalanie z rozproszeniem energii termicznej, który to proces prowadzi do wzmożonego zużywania tłuszczów zapasowych. Katechiny ograniczają również przyswajanie składników energetycznych z pożywienia, wiążą je w trwałe kompleksy i hamują aktywność enzymów trawiennych. Flawonole zielonej herbaty ograniczają aktywność aldolazy – enzymu kontrolującego proces gromadzenia tłuszczu zapasowego w tkance tłuszczowej.

Czerwona herbata Pu-Erh jest znana i uprawiana w Chinach od ponad 1700 lat – czasy dynastii Tang. Początkowo z jej silnych leczniczych właściwości mógł korzystać jedynie cesarz. Tradycyjna metoda wytwarzania (stara metoda fermentowania) tej oryginalnej herbaty jest długotrwała i bardzo skomplikowana. Naukowcy podają, że czerwona herbata Pu-Erh ma wiele właściwości leczniczych, m.in.: skutecznie walczy z nadwagą, oczyszcza organizm z toksyn, pobudza procesy trawienia, obniża poziom cholesterolu, wspomaga pracę wątroby, łagodzi skutki spożycia alkoholu, wzmacnia organizm.

Spirulina - głównym składnikiem Spiruliny jest białko - 65%. Wartość ta trzykrotnie przewyższa zawartość białka w mięsie czy nabiale. Organizm potrzebuje białka do budowy komórek ciała jak i do produkcji hormonów, enzymów i przeciwciał. Budulcem do syntezy białka są aminokwasy. Spirulina zawiera zrównoważone proporcje wszystkich ośmiu aminokwasów koniecznych dla rozwoju dorosłego człowieka, oraz dwa następne, istotne dla prawidłowego wzrostu dziecka: argininę i histydynę. Spirulina nie posiada trwałych ścian komórkowych z celulozy dlatego zawarte w niej białka są lepiej przyswajane niż białka zwierzęce czy roślinne. Spirulina to również bogate źródło beta-karotenu, witaminy E (3 razy więcej niż w kiełkach zbóż), B12, B1, B2, B6. Związki mineralne istotne ze względu na właściwości odtruwające algi to: wapń, fosfor, magnez, żelazo (56 razy więcej niż w szpinaku i 25 razy więcej niż w surowej wątrobie wołowej), cynk, mangan, chrom, potas oraz selen - związki te posiadają bardzo silne właściwości antyutleniające. Oleje nienasycone spiruliny zawierają do 30% kwasu gamma linolenowego- GLA, występującego również w mleku matek karmiących. Spirulina jest więc najbogatszym źródłem tego kwasu, a porównywany do spiruliny olejek z wiesiołka zawiera jedynie 7-9% GLA. Kwas gamma linolenowy służy do budowy prostaglandyny E1 - hormonu znoszącego stany zapalne organizmu. Kwas GLA regeneruje uszkodzone komórki mózgowe, wspomaga leczenie wysokiego ciśnienia, alergii oraz otyłości. Łagodzi również dolegliwości stawów i choroby skórne.

ANTYFAST – lek odchudzający

Skład i formuła – mgr farmacji Tomasz Mrozowski

Lek nie jest dostępny w aptekach

Informacje na temat działania i możliwości zakupu preparatu

ANTYFAST – Tel. 692 784 978

e-mail : huba167@wp.pl

Jest to specjalistyczny, bardzo skuteczny lek recepturowy, przygotowywany ręcznie lek, przeznaczony dla osób otyłych, z nadwagą, odchudzających się, wspomagający odchudzanie i proces rozpadu tłuszczu, ułatwiający kontrole wagi ciała, szczególnie polecany dla osób dążących do utrzymania prawidłowego poziomu podskórnej tkanki tłuszczowej

W skład preparatu wchodzą m.in.:

ekstrakt gorzkiej pomarańczy – wspomaga metabolizm lipidów i węglowodanów, przyczynia się do degradacji tłuszczów

ekstrakt owoców cytrusowych (pomarańcza, grejpfrut, czerwona pomarańcza ) i guarany, którego działanie odchudzające zostało udowodnione w badaniach klinicznych

ekstrakt z liści zielonej herbaty – zwiększa metabolizm tłuszczów, wzmacnia naturalny system ochrony organizmu przed szkodliwym działaniem wolnych rodników, ma korzystny wpływ na pracę układu krwionośnego oraz poziom cukru we krwi. Badania farmakologiczne wykazały działanie przeciwzapalne i przeciwnowotworowe, które miałoby polegać głównie na hamowaniu powstawania wolnych rodników i hamowaniu karcynogenezy przez katechiny zawarte w herbacie. Ponadto pochodne kwasu garbnikowego okazały się silnym inhibitorem indukowanej syntazy tlenku azotu i cyklooksygenazy-2. Zawarte w herbacie katechiny dobrze wchłaniają się z przewodu pokarmowego, rozmieszczają się w całym organizmie, a szczególnie w przewodzie pokarmowym.

Substancje zawarte w zielonej herbacie hamują rozwój bakterii wywołujących powstawanie płytki nazębnej Staphylococcus mutans i Porphyromonas gingivalis. Ponadto hamują rozwój Helicobacter pylori, który jest przyczyną wielu dolegliwości żołądkowych, w tym również kancerogenzy /raka żołądka/. W obrębie jelit herbata działa także przeciwbakteryjnie. Stwierdzono, że hamuje rozwój Vibrio cholerae, Salmonella typhi, Campylobacter jejuni, Campylobacter coli, Shigella, Salmonella, Clostridium pseudomonas, Candida, Mycoplasma i Cryptococcus. Spożywanie ekstraktu zielonej herbaty hamuje również wchłanianie cukrów, czynność lipazy i przeciwdziała odkładaniu się  tłuszczów w organizmie.

L-karnityna - uczestniczy w transporcie składników tłuszczu – kwasów tłuszczowych do centrów energetycznych, jakimi są mitochondria.

chrom - uczestniczy w prawidłowym metabolizmie makroskładników odżywczych, wpływając na aktywność insuliny - hormonu regulującego procesy metabolizmu cukrów i tłuszczów. Pomaga także w utrzymaniu prawidłowego poziomu glukozy we krwi /ważne w cukrzycy, która towarzyszy otyłości.

ekstrakt z karczocha - wspiera detoksykację, wspomaga prawidłowe funkcjonowanie wątroby, układu pokarmowego oraz procesów trawienia, przyczynia się do prawidłowego poziomu tłuszczu we krwi.

ekstrakt skrzypu polnego - wpływa korzystnie na utrzymanie w optymalnym stanie paznokci włosów i skóry, działając moczopędnie pomaga  usuwa toksyczne składniki metabolizmu podczas odchudzania.

ekstrakt z korzenia imbiru – przyczynia się do poprawy witalności i wspomaga system odpornościowy oraz metabolizm cukru znajdującego się we krwi

ekstrakt pokrzywy - wzmacnia  włosy, działa moczopędnie, ale przede wszystkim usprawnia przemianę materii. Powinny ją stosować osoby, które mają problemy z właściwą perystaltyką jelit. Poprawia również stan naszej cery. Pokrzywa stosowana z umiarem doskonale pomoże nam uporać się z takimi dolegliwościami jak zaparcie czy zatwardzenie..

witamina C nowej generacji – mikrokapsułkowany kompleks kwasu L-askorbinowego i naturalnych wosków roślinnych (tłuszczowych metabolitów) – przyjazna dla żołądka, wzbogacona bioflawonoidami cytrusowymi . Wpływa na zachowanie prawidłowej pracy układu immunologicznego, pomaga w ochronie komórek przed stresem oksydacyjnym.

Zalecana dzienna porcja: 1 kapsułka 2 razy dziennie popijając dużą ilością wody ok. 30 min przed śniadaniem i 30 minut przed kolacją.

W celu zakupu leku ANTYFAST należy dokonać wpłaty na:

rachunek: 45 1140 2017 0000 4102 1094 8570   Multibank

Tomasz Mrozowski

Polna 1

05 – 200 Wołomin

  60 kapsułek – 200 zł (1- miesięczna terapia)

120 kapsułek – 400 zł (2 – miesięczna terapia)

Pokonać menopauzę

Mgr farm. Tomasz Mrozowski

692 784 978

huba167@wp.pl                                

Określenie menopauza oznacza, że czas jaki upłynął od ostatniego krwawienia wynosi przynajmniej 6 miesięcy. Jest dla kobiety naturalnym zakończeniem okresu aktywności biologicznej.

Klimakterium

Okres wystąpienia menopauzy waha się w wieku od 45 do 55 lat. Jednakże czasami na kilka lat przed menopauzą pojawiają się pewne dolegliwości związane ze stopniowo narastającym niedoborem żeńskich hormonów jajnikowych w początkowym okresie głównie progesteronu. Okres ten przed i po menopauzie nazywamy klimakterium (grec. – klimakterium oznacza szczeble drabiny). Polskim odpowiednikiem jest słowo przekwitanie. W tym czasie obniża się hormonalna i zanika rozrodcza funkcja jajnika. Rozpoczyna się proces starzenia się. Nie leczony postępuje bardzo szybko. Przez klimakterium rozumiemy więc rozciągnięty w czasie proces stopniowego zanikania czynności jajników.  

Leczenie farmakologiczne

Pierwszą podstawową oznaką świadczącą o rozpoczynającym się okresie klimakterycznym jest stopniowy zanik miesiączkowania. W tym czasie pojawiają się kolejne, często przykre objawy takie jak: uderzenia gorąca, bóle głowy, zaczerwienie twarzy i szyi, nadmierna potliwość (tzw. poty nocne), nerwowość, drażliwość, kłopoty ze snem. Skóra twarzy staje się sucha i cienka, może pojawić się również nadmierne wypadanie włosów.
Okres przekwitania to także czas zwiększonego ryzyka zawału serca, chorób nowotworowych i osteoporozy.

Najczęstszym sposobem na zmniejszenie powyższych niedogodności jest stosowanie HTZ czyli Hormonalnej Terapii Zastępczej polegającej zwykle na przyjmowaniu estrogenów w połączeniu z progesteronem. HTZ ordynują w większości lekarze ginekolodzy.

Zwykle przed wdrożeniem HTZ pacjentki poddawane są licznym badaniom takim jak: ginekologiczne i internistyczne, a także badanie poziomu cukru we krwi, oznaczeniu lipidów (LDL, HDL itd.), mammografia czy densytometria (badanie “wysycenia” kości wapnem).

Podstawą jest terapia doustna, jednak obecnie istnieją też inne drogi podania hormonów:

·                    przezskórna (transdermalna): w formie plastrów naklejanych raz w tygodniu; mają one przewagę nad tabletkami, gdyż nie obciążają wątroby, choć mogą czasem powodować reakcje alergiczne

·                    domięśniowa: w formie wstrzyknięć, nierozpowszechniona w Polsce

·                    miejscowa: kremy i żele dopochwowe

Hormonalna Terapia Zastępcza (HTZ) ma również szereg przeciwwskazań, które czasem wykluczają możliwość jej włączenia. Dzieje się tak, gdy ryzyko jej stosowania przewyższa ewentualne pozytywne rezultaty dla kobiety.

 Leki roślinne – jako alternatywa dla hormonalnej terapii zastępczej

Alternatywą dla HTZ – hormonalnej terapii zastępczej stała się, coraz bardziej popularna w ostatnich latach, suplementacja preparatami, zawierającymi w swym składzie izoflawony roślinne. Są to związki należące do grupy fitoestrogenów, czyli tzw. hormonów roślinnych. Związki te, najprościej mówiąc naśladują działanie kobiecych hormonów. Już na wstępie jednak należy zaznaczyć, że ich oddziaływanie na organizm jest znacznie słabsze niż hormonów przyjmowanych podczas stosowania HTZ. Przy małych i średnich objawach spełniają one swoje zadanie, ale w przypadku poważniejszych, czasem jedynym rozwiązaniem jest przyjmowanie leków syntetycznych.

Izoflawony - ochrona przed rozwojem nowotworów

Jak już wspomniano, izoflawony pod względem chemicznym są podobne do kobiecych estrogenów. W związku z tym, rywalizują o miejsca w receptorach, normalnie zajmowanych przez estrogen. Blokują dostęp naturalnym hormonom żeńskim, zapobiegając ich działaniu. Wiadomo, że wysoki poziom estrogenu, wiąże się z podwyższonym ryzykiem raka piersi i innych nowotworów hormonozależnych. Reasumując, nowotwory te nie mogą się rozwijać, jeśli do miejsc wiązania estrogenów dołączają się izoflawony. Ochronne działanie przeciwnowotworowe izoflawonów w nowotworach sutka zostało potwierdzone w licznych badaniach. W krajach gdzie soja bogata w izoflawony jest jednym z podstawowych składników diety, wskaźniki zachorowalności na różnego rodzaju nowotwory są znacznie niższe.

Izoflawony - profilaktyka chorób układu krążenia

Bardzo istotny jest wpływ izoflawonów na metabolizm lipidów (tłuszczów). Wyraźnie hamują utlenianie tzw. "złego cholesterolu"- LDL, dzięki swoim właściwościom przeciwutleniającym, znacząco podnoszą frakcję HDL - "dobrego cholesterolu". Poza tym, zaznacza się ich pozytywny wpływ na elastyczność naczyń wieńcowych oraz efekt ochronny na serce.

Izoflawony a osteoporoza - "cichy zabójca kości"

W przypadkach, gdy organizm kobiety w wieku menopauzalnym nie wytwarza już wystarczającej ilości estrogenów, słabsze fitoestrogeny mogą służyć jako jego łagodny substytut. Dotyczy to także dobroczynnego wpływu na układ kostny. Izoflawony bowiem przeciwdziałają procesom ubytku tkanki kostnej, pośrednio też pobudzają proces wchłaniania wapnia z krwi do kości.
Poza tym spożywanie fitoestrogenów zmniejsza także częstość występowania uderzeń gorąca, przykrego objawu, na który skarży się wiele pań, będących w okresie klimakterium.

Soja – cenne źródło izofalwonów

Nasiona soi, popularnego warzywa, wywodzącego się z rejonów Azji Wschodniej, są znane ze swych dobroczynnych właściwości już od tysięcy lat. Najważniejsze izoflawony o przebadanych klinicznie właściwościach to genisteina i daidzenina.

Wymienione wcześniej działania fitoestrogeów zawartych w soi to tylko mały odsetek jej cennego wpływu na organizm ludzki, szczególnie kobiet w okresie przekwitania.

W aptekach dostępnych jest wiele preparatów zawierających wyciągi z tej rośliny np. Climagyn, Climea meno, Femestra, Syfem, Menocaps. Przy wyborze leku należy zwrócić uwagę, czy preparat jest standaryzowany na zawartość izoflawonoidów. Przeważnie dawkowanie obejmuje przyjęcie 1- 2 tabletek dziennie przez okres 6 miesięcy.

Pluskwica groniasta

Kłącze tej rośliny, naturalnie występującej w USA i Kanadzie jest także bogatym surowcem fitoestrogenowym. Izoflawonoidy pluskwicy groniastej mają bardzo korzystny wpływ na przebieg osteoporozy ujawniającej się podczas menopauzy. Hamują bowiem nasiloną resorpcję tkanki kostnej. Poza tym ze względu na swoje właściwości przeciwzapalne i przeciwbólowe, wyciągi z kłączy są stosowane w dolegliwościach zespołu napięcia przedmiesiączkowego (PMS). Zalecenia do stosowania są podobne jak w przypadku preparatów z soi. Korzystne efekty obserwuje się już po 2-3 tygodniach, a maksymalne działanie występuje po 3 miesiącach podawania.

Preparaty dostępne na rynku z wyciągiem z kłącza pluskwicy to m.in. Menofem, Klimaktoplant, Remifemin.

Koniczyna łąkowa

Obok dobrze znanych i przebadanych specyfików z soi i pluskwicy, stosunkowo niedawno pojawiły się w aptekach środki z wyciągiem z koniczyny łąkowej. Roślina ta zawiera zestaw izoflawonoidów, mających dobroczynne działanie dla kobiet w okresie menopauzy, eliminując przykre objawy spadku estrogenów. Preparaty z wyciągiem z koniczyny czerwonej to m.in. Mabelle, Salus natura femiflavon.

Inne składniki pozytywnie wpływające na organizm kobiety w okresie menopauzy

Prócz surowców o działaniu fitoestrogenowym, do medykamentów przeznaczonych dla kobiet w okresie przekwitania często dodawane są inne związki, także o pozytywnym wpływie na organizm:

1/ NNKT (niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe) - są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania serca i naczyń krwionośnych, sprzyjają obniżeniu cholesterolu i trójglicerydów, normalizują ciśnienie krwi, wpływają korzystnie na stan skóry, włosów i paznokci.

2/ Wit. E

3/ Wyciągi z surowców o działaniu uspokajającym tj. melisy, szyszek chmielu

4/ Magnez

5/ Szereg witamin oddziałujących na układ krążenia: Wit. B6, B12 oraz kwas foliowy

Mieszanki ziołowe do samodzielnego przygotowania

Mieszanka ziołowa

Skład:

Liść melisy                                  100 gram

Ziele marzanki wonnej

Szyszka chmielu         po                50 gram

Ziele dziurawca                             40 gram

Przygotowanie i dawkowanie: Składniki mieszanki dokładnie wymieszać. Stosować napar ze stołowej kopiastej łyżki ziół na szklankę wody. Pić 3 razy dziennie po pół szklanki.

Mieszanka ziołowa

Napadowe pocenie można znacznie osłabić podając wyciągi wodne z porostu islandzkiego.

Skład:

Porost islandzki                            10 gram

Liść szałwii                                  15 gram

       

Przygotowanie i dawkowanie: Składniki mieszanki dokładnie wymieszać, umieścić w naczyniu emaliowanym. W tym celu należy wziąć 3 kopiaste stołowe łyżki mieszanki, zalać 3,5 szklanki wody o temperaturze pokojowej. Na małym ogniu doprowadzić do lekkiego wrzenia, utrzymać je przez około5 minut. Odwar przecedzić do termosu. Pić 3 razy dziennie po jednej szklance.

Mieszanka ziołowa   

W okresie przekwitania często występują zastoje żylne, które przy istniejących żylakach podudzi lub odbytu (hemoroidy) nasilają dolegliwości. Leczenie preparatami ziołowymi może znacznie poprawić odpływ żylny.

Skład:

Kwiat kasztanowca                     100 gram

Koszyczek arniki                          20 gram

Kwiat jarzębiny                          100 gram

Przygotowanie i dawkowanie: Składniki mieszanki dokładnie wymieszać. Stosować napar ze stołowej kopiastej łyżki ziół na szklankę wody. Pić 3 razy dziennie po pół szklanki.

Mieszanka ziołowa

W okresie przekwitania występują przedłużające się krwawienia z dróg rodnych, plamienia. Pomocna jest następująca mieszanka.

Skład:

Ziele tasznika                                40 gram

Ziele miodunki                               30 gram

Przygotowanie i dawkowanie: Składniki mieszanki dokładnie wymieszać. Stosować napar z 4 łyżek stołowych ziół na 2 szklanki wody, pić pół szklanki co 2 – 3 godziny. Wygodnie zrobić napar w termosie.

Mieszanki ziołowe

W okresie przekwitania, szczególnie u osób otyłych lub nadwagą, często występują bóle w okolicy serca. Leczenie ziołami może w tych przypadkach wiele pomóc:

1/ Skład:

Tint. Crataegi

Itr. Valerianae                   po     40 gram

Przygotowanie i dawkowanie: Zakupić składniki w sklepie zielarskim. Wymieszać. Pić 60 kropli przygotowanego roztworu w kieliszku wody 4 – 5 razy dziennie.

2/  Skład:

Kwiat głogu                                  100 gram

Korzeń waleriany                            30 gram

Liść melisy                                    40 gram

Przygotowanie i dawkowanie: Składniki mieszanki dokładnie wymieszać. W naczyniu emaliowanym wsypać 3 kopiaste stołowe łyżki mieszanki, zalać 3,5 szklanki wody o temperaturze pokojowej. Na małym ogniu doprowadzić do lekkiego wrzenia, utrzymać je przez około 5 minut. Odwar przecedzić do termosu. Pić 3 razy dziennie po jednej szklance.

3/ W aptece można zrealizować następującą receptę lekarską; wcześniej poprosić lekarza o jej wypisanie.

Skład:

Luminali                                           0,5 grama

Tinct. Valerianae

Tinct. Crataegi

Tint. Convallariae                         po 20 gram

Stosowanie: 6 razy dziennie pić po 10 – 15 kropli. 

4/ Podobne działanie pełni następująca mieszanka ziołowa

Skład:

Liść melisy                                  100 gram

Ziele dziurawca                             60 gram

Liść mięty pieprzowej                     30 gram

Przygotowanie i dawkowanie: Napar z kopiastej łyżki stołowej mieszanki zalać szklanką wrzątku, pić 3 razy po szklance.

Mieszanka ziołowa

Zaburzenia naczynioruchowe w okresie przekrwienia mogą powodować zaburzenia w postaci częstego oddawania moczu i uczucia pieczenia. Badanie moczu nie wykazuje wtedy odchyleń od normy. Leczenie ziołami zazwyczaj szybko usuwa tę dolegliwość.

W aptece należy zakupić preparat Fitolizyna. Łyżeczkę pasty rozpuszczonej w szklance przegotowanej wody przyjmować 2 razy dziennie po jedzeniu.

Można też samemu skomponować mieszankę ziołową o następującym składzie:

Skład:

Owoc pietruszki                              20 gram

Owoc jałowca                                   5 gram

Korzeń lubczyka                              30 gram

Kwiat bławatka                               70 gram

Przygotowanie i dawkowanie: Napar z kopiastej łyżki mieszanki zalać szklanką wrzątku, pić 3 razy po szklance.

Mieszanka ziołowa

Po okresie przekwitania występuje skłonność do zwiększenia masy. Warto już dość wcześnie zwrócić na to uwagę, wprowadzając dietę o mniejszej wartości energetycznej oraz ziołowe środki poprawiające przemianę materii.

Skład:

Korzeń mniszka                          100 gram

Liść mącznicy                               30 gram

Ziele dziurawca                            50 gram

Owoc szakłaku posp.                          

Kora kruszyny                po          20 gram

Przygotowanie i dawkowanie: Napar z kopiastej łyżki mieszanki zalać szklanką wrzątku, pić rano i wieczorem. Przy częstych stolcach dawkę zmniejszyć.

Sklad:

Kora kruszyny                               50 gram

Korzeń lukrecji                              30 gram

Kora kruszyny                               20 gram

Przygotowanie i dawkowanie: Napar z kopiastej łyżki mieszanki zalać szklanką wrzątku, pić szklankę wieczorem, przed snem.

MENOPAUZA STOP – lek łagodzi dolegliwości związane z okresem przekwitania. 

Skład i formuła – mgr farmacji Tomasz Mrozowski

Lek nie jest dostępny w aptekach

Informacje na temat działania i możliwości zakupu preparatu

MENOPAUZA STOP – Tel. 692 784 978

e-mail : huba167@wp.pl

Skład pojedynczej kapsułki:

sproszkowany kwiat koniczyny czerwonej 80 mg

ekstrakt z soi 100 mg

ekstrakt z koniczyny czerwonej 100 mg

melisa 80 mg

zielona herbata 30 mg

Grzyb Reishi ekstrakt 200 mg

Sposób użycia:
2 kapsułki dziennie po posiłku, obficie popijając

Preparat MENOPAUZA STOP stanowi bogate źródło fitoestrogenów, a w szczególności izoflawonów z koniczyny i soi, polifenoli z zielonej herbaty, a liść melisy dodatkowo wywiera działanie uspokajające i relaksujące.

Właściwości lecznicze grzyba Reishi znane są od dawien dawna. Pierwsze zapiski o jego cudownych wręcz właściwościach można znaleźć w księgach medycznych z przed 4 tysięcy lat, gdzie jest określany jako król ziół. Był stosowany wyłącznie na dworze cesarskim, a każdy kto znalazł tego grzyba był zobowiązany pod karą śmierci do przyniesienia go do cesarza i oddania. Z tego powodu nazywany jest grzybem Cesarskim – czy królewskim. Reishi bardzo rzadko rósł w naturalnym środowisku, dlatego był bardzo drogi i stać na niego było tylko bardzo zamożnych władców, królów lub bogatych kupców. Dopiero w połowie XX wieku opracowano metodę uprawy która zapewnia idealne warunki do wzrostu, posiadanie największej ilości substancji leczniczych oraz najwyższą jakość. Najcenniejszym pierwiastkiem śladowym który zawiera Reishi jest – german .  Reishi zawiera między innymi : 16 aminokwasów  w tym 7 bezwzględnie potrzebnych dla człowieka, takich jak: proteiny – białka, trójterpeny, mannitol, alkaloidy, kwasy organiczne głownie fumaran. Mikroelementy :  german, fosfor, żelazo, wapń, cynk, potas, i wiele innych. Ekstrakt z grzyba Reishi wspomaga terapię antynowotworową, jest skuteczny w profilaktyce antyrakowej, opóźnia starzenie się, wzmacnia układ odpornościowy, obniża poziom cukru i cholesterolu, normuje ciśnienie krwi, wspomaga leczenie chronicznego zmęczenia, podnosi witalność, reguluje wydzielanie hormonów