Terminem „rak płuca"
określa się raka tchawicy, oskrzeli (dróg oddechowych) i miąższu płucnego
(pęcherzyki płucne). Rak płuca jest najczęstszym nowotworem złośliwym na
świecie. Występuje kilkakrotnie częściej u mężczyzn (około 15 tys. zachorowań)
niż u kobiet (5 tys. zachorowań). W Polsce liczbę palaczy szacuje się na
ok. 9 milionów. Pali ok. 40% mężczyzn i 20% kobiet. Ryzyko zachorowania na raka
płuca wzrasta wraz z liczbą wypalanych papierosów dziennie, liczbą lat palenia,
wiekiem rozpoczęcia palenia, a ryzyko rozwoju raka płuca u mężczyzny – palacza
jest około 10 razy większe niż u niepalącego. Nawet po zaprzestaniu palenia
ryzyko zachorowania mimo, że stopniowo maleje, po 15 latach jest nadal
dwukrotnie wyższe niż u osób nigdy nie palących.
Typy raka płuc
Rozróżnia
się dwa główne typy raka płuc: niedrobnokomórkowy
i drobnokomórkowy.
Najczęstszą
postacią raka płuca jest rak niedrobnokomórkowy, w którym rozróżnia się trzy
podtypy:
- rak płaskonabłonkowy: główną przyczyną
jest czynne lub bierne narażenie na dym tytoniowy, występuje częściej u
mężczyzn, zwykle w dużych oskrzelach;
często dochodzi do zwężenia światła
oskrzela z niedodmą i zmianami zapalnymi
w miąższu płucnym; komórki raka złuszczają się do światła dróg oddechowych, co
umożliwia ich wykrycie w badaniu cytologicznym plwociny.
- rak gruczołowy,
- rak wielokomórkowy
Podstawową
cechą różniącą te 2 grupy jest podatność na chemioterapię. Raki niedrobnokomórkowe
są mało wrażliwe na chemioterapię, dlatego stosuje się chirurgię lub
radioterapię. Rak drobnokomórkowy charakteryzuje się szczególnie szybkim
wzrostem, skłonnością do przerzutów i znaczną podatnością na chemioterapię.
Przyczyny
- Rakotwórcze substancje zawarte w dymie
tytoniowym (czynne palenie - 90% zachorowań)
- Palenie bierne, czyli wskutek przebywania
przez długi czas w zadymionych pomieszczeniach
- Predyspozycje genetyczne
- Narażenie na radon, azbest, przemysłowe
zanieczyszczenia powietrza, metale ciężkie, promieniowanie jonizujące i
niektóre substancje chemiczne.
Objawy raka płuca
Rak
płuca we wczesnej fazie przebiega bezobjawowo. Pojawiające się w trakcie
rozwoju nowotworu objawy można podzielić na 3 grupy:
Objawy
związane z miejscowym wzrostem:
- kaszel
o różnym charakterze
-
duszność (30 – 40%)
- ból
w klatce piersiowej (25 – 35%)
-
krwioplucie (15 – 30%)
-
nawracające zapalenia płuc (pierwszy objaw u 15 - 20% chorych)
-
objawy szerzenia się raka na sąsiednie narządy np. zaburzenia rytmu serca przy
nacieczeniu serca i osierdzia
- chrypka
Objawy związane z przerzutami odległymi:
Objawy związane z przerzutami odległymi:
- ból
kości, rzadziej złamania lub objawy uciskowe – przerzuty w kościach;
- ból
głowy, napady drgawek, zaburzenia równowagi, zmiany zachowań i osobowości – przerzuty
w Ośrodkowym Układzie Nerwowym (OUN).
Objawy
stanu choroby
Zależą
od zaawansowania i lokalizacji zmian ognisk nowotworu: powiększenie węzłów
chłonnych, powiększenie wątroby, objawy ze stron OUN, bolesność uciskowa kości,
palce pałeczkowate.
Stan sprawności
chorego
Stanowi
istotny element wyboru leczenia. Stosuje się skalę sprawności.
Objawy
raka płuca mogą być różne i niestety często obserwuje się przebieg bezobjawowy.
Jednym z najpowszechniejszych objawów jest kaszel, który towarzyszy wzrostowi
guza i zamknięciu światła dróg oddechowych. U wieloletnich palaczy często
pierwszym objawem jest zmiana charakteru kaszlu. Mogą także występować bóle
klatki piersiowej, pleców lub ramienia, skrócenie oddechu, uczucie zmęczenia,
nawracające zapalenia płuc albo oskrzeli, krwioplucie, chrypka czy obrzęk szyi
i twarzy. W wyniku szerzenia się raka płuca na inne części ciała mogą ponadto
występować objawy pozornie niezwiązane z płucami: bóle głowy, osłabienie,
krwawienie, zakrzepy i inne.
Diagnostyka raka
płuc - zarys
W
pierwszym etapie diagnostyki wykonuje się zdjęcie
radiologiczne klatki piersiowej tylno-przednie i boczne a w celu dokładnej
lokalizacji guza i oceny rozległości nowotworu tomografię klatki piersiowej. Badanie
bronchofiberoskopowe służy do oceny lokalizacji nowotworu a także umożliwia
pobranie tkanki guza w celu oceny histologicznej typu raka co w połączeniu z metodami
obrazowymi pozwala na dobór odpowiedniego leczenia. Nowoczesna bronchoskopia służy do lokalizacji guza
wewnątrzoskrzelowego oraz uzyskania materiału do badań histologicznych i
cytologicznych. Poprzez połączenie bronchofiberoskopii
i usg (sonda usg umieszczona jest na
końcu bronchoskopu) możemy dokładnie zlokalizować guz lub nacieczone nowotworowo
węzły chłonne i pobierać z nich zmienioną nowotworowo tkankę do badań histologicznych
(technika EBUS – usg przezoskrzelowe
i EUS – usg przezprzełykowe).
Połączenie bronchofiberoskopii z aparatem rtg pozwala na lokalizację zmiany w
trójwymiarze i umożliwia biopsję zmian obwodowych w płucach. Poprawie wykrycia
wczesnych zmian nowotworowych służy badanie
w podczerwieni. Uzupełnieniem metod pozwalających na ocenę rozległości nowotworu
jest tomografia komputerowa.
Chemioterapia
Chemioterapia to
jeden z podstawowych sposobów leczenia nowotworów złośliwych. Podane leki
działają na cały organizm - tak na komórki raka, jak i na inne komórki (komórki
zdrowe). Niekwestionowaną zaletą leczenia chemicznego jest to, że cytostatyki
podane ogólnie mają szansę dotrzeć wszędzie tam, gdzie znajdują się ewentualne
mikroprzerzuty nowotworu złośliwego. Wadą są skutki uboczne leczenia - tj.
toksyczne oddziaływanie na tkanki zdrowe. Obecnie wbrew zwyczajowej nazwie, w
leczeniu cytostatycznym wykorzystuje się nie tylko substancje uzyskane
chemicznie, ale również cały szereg substancji pochodzenia naturalnego
wyizolowanych ze świata roślin (winkrystyna, irinotekan, etopozyd), grzybów
(bleomycyna, mitomycyna), bakterii (asparaginaza), a nawet zwierząt
(trabektedyna). Źródłem nowoczesnych i bardzo skutecznych leków mogą być też
same komórki nowotworowe. Takie leki
jak Avastin, Herceptyna, Erbitux czy Mabthera to
tzw. przeciwciała monoklonalne produkowane w hodowlach komórkowych przez
zmodyfikowane genetycznie komórki szpiczaka.
Dlatego terminy „chemia”, „leczenie chemiczne” są merytorycznie niepoprawne, a ponadto u większości osób budzą nieuzasadniony strach (kojarząc się raczej z bronią chemiczną niż z nowoczesnym leczeniem). Lepiej używać nazwy leczenie cytotoksyczne, co jest bardziej poprawne i nie niesie ze sobą takiego negatywnego ładunku emocjonalnego jak chemia.
Chemioterapię - pod względem składu podanego leku (w formie kroplówki / zastrzyku lub tabletek) - dzielimy na: monoterapię (jeden tylko cytostatyk) oraz chemioterapię wielolekową (mieszanka kilku cytostatyków podawanych jednocześnie). W leczeniu onkologicznym przeważa obecnie stosowanie chemioterapii wielolekowej, ze względu na skłonności nowotworu złośliwego do uzyskania oporności na dany lek. Skojarzenie kilku leków o różnym zakresie działania (niszczenie komórki nowotworowej w różnej fazie cyklu komórkowego) znacznie zmniejsza ryzyko zyskania przez guz chemiooporności.
Gdy łączymy chemioterapię z inną metodą leczenia onkologicznego (radioterapia, chirurgia) mówimy o leczeniu skojarzonym.
Chemioterapia zastosowana jako leczenie wyłączne - to leczenie samodzielne.
Dlatego terminy „chemia”, „leczenie chemiczne” są merytorycznie niepoprawne, a ponadto u większości osób budzą nieuzasadniony strach (kojarząc się raczej z bronią chemiczną niż z nowoczesnym leczeniem). Lepiej używać nazwy leczenie cytotoksyczne, co jest bardziej poprawne i nie niesie ze sobą takiego negatywnego ładunku emocjonalnego jak chemia.
Chemioterapię - pod względem składu podanego leku (w formie kroplówki / zastrzyku lub tabletek) - dzielimy na: monoterapię (jeden tylko cytostatyk) oraz chemioterapię wielolekową (mieszanka kilku cytostatyków podawanych jednocześnie). W leczeniu onkologicznym przeważa obecnie stosowanie chemioterapii wielolekowej, ze względu na skłonności nowotworu złośliwego do uzyskania oporności na dany lek. Skojarzenie kilku leków o różnym zakresie działania (niszczenie komórki nowotworowej w różnej fazie cyklu komórkowego) znacznie zmniejsza ryzyko zyskania przez guz chemiooporności.
Gdy łączymy chemioterapię z inną metodą leczenia onkologicznego (radioterapia, chirurgia) mówimy o leczeniu skojarzonym.
Chemioterapia zastosowana jako leczenie wyłączne - to leczenie samodzielne.
Przerzuty a
rokowanie
Zmiany
przerzutowe stwierdza się blisko w 60% noworozpoznanych przypadków raka drobnokomórkowego
i w 70% raka drobnokomórkowego. Stwierdzenie przerzutów kwalifikuje chorobę do
bardzo zaawansowanej, co za tym idzie, rokowanie staje się bardzo poważne.
Leczeniem
stosowanym w tym stadium jest paliatywna chemioradioterapia (leczenie chemiczne
mające na celu zmniejszenie masy guza/ guzów w zaawansowanej chorobie nowotworowej,
by zmniejszyć dolegliwości spowodowane przez chorobę podstawową i poprawić jakość
życia chorego).
ANTYPULMOCAR – lek przeciwnowotworowy
do leczenia raka płuca
Skład
i formuła – mgr farmacji Tomasz Mrozowski we współpracy z onkologami niemieckimi
Lek
nie jest dostępny w aptekach
Informacje
na temat działania i możliwości zakupu preparatu
ANTYPULMOCAR – tel. 692 784 978
e-mail : huba167@wp.pl
ANTYPULMOCAR jest to specjalistyczny
recepturowy, ręcznie przygotowywany lek w kapsułkach doustnych. Powstał on we
współpracy z onkologami niemieckimi, którzy produkują substraty do składników
leku i włączają go do leczenia w prywatnej klinice onkologicznej w Giesen,
samodzielnie lub w połączeniu z chemioterapią. Za aktywność przeciwnowotworową
leku ANTYPULMOCAR odpowiedzialne są polisacharydy.
Polisacharydy są strukturalnymi składnikami
ściany komórkowej grzybów. Wyróżnia się dwa główne typy polisacharydów ściany
komórkowej: sztywne włókienkowe polimery chitynowe lub celulozowe, oraz
wypełniające wolne przestrzenie α- i β-glukany i glikoproteiny. Związki te
zbudowane są z linearnego lub rozgałęzionego łańcucha, utworzonego przez
cząsteczki glukozy oraz z łańcucha bocznego zawierającego różną kombinację
innych cukrów prostych, głównie kwasu glikuronowego, ksylozy, galaktozy,
mannozy, arabinozy lub rybozy. Powszechne są również kompleksy białkowe. W zależności
od źródła pochodzenia (każdy gatunek grzybów a nawet szczep ma nieco inny
zestaw wielocukrów), polisacharydy różnią się strukturą chemiczną , masą cząsteczkową
oraz sposobem i liczbą odgałęzień łańcuchów bocznych, co wpływa na ich
aktywność biologiczną. Bogatym źródłem polisacharydów o właściwościach przeciwnowotworowych
są grzyby z klasy Podstawczaków (Basidiomycetes). Potwierdzają to zakrojone na
szeroką skalę badania uczonych z Chin i Japonii. Do tej pory najlepiej
scharakteryzowane zostały trzy
polisacharydy,
które od blisko 50 lat dostępne są na rynku tj. lentinan, PSK (krestin) i
schizophyllan.
Lentinan jest wysoce oczyszczoną frakcją
polisacharydową izolowaną z Lentinus
edodes (Berk.) Pegler (Twardnik
japoński, Shiitake) – gatunek grzybów należący do rodziny Omphalotaceae.
Pod względem struktury chemicznej jest to ß-glukan, w którym łańcuch główny
utworzony jest z cząsteczek glukozy połączonych wiązaniami β-(1→3)
glikozydowymi, zaś odgałęzienia boczne stanowią cząsteczki glukozy połączone z
łańcuchem głównym wiązaniami β-(1→6) glikozydowymi. Lentinan jest powszechnie
stosowany w Japonii, USA i Niemczech, gdzie został zalegalizowany jako lek
przeciwnowotworowy. Podawany jest łącznie z innymi konwencjonalnymi
farmaceutykami w terapii nowotworów m.in. wątroby, żołądka, jelita, płuca i
jajnika. Wykazano, że lentinan zwiększa skuteczność konwencjonalnej terapii a
tym samym wydłuża przeżycie pacjentów. Wykazano, że podawanie lentinanu
zapobiega ontogenezie indukowanej chemicznie lub przez wirusy, jak również zapobiega
procesom przerzutowania.
Krestin (PSK) jest polisacharydem izolowanym
z Trametes versicolor (L.) Lloyd (Wrośniak różnobarwny) – gatunek grzyba
z rodziny żagwiowatych Polyporaceae. Poza
częścią cukrową którą stanowi β-glukan, w skład cząsteczki PSK wchodzi również peptyd.
Część cukrową stanowi łańcuch główny utworzony przez cząsteczki glukozy
połączone wiązaniami β-(1→3) oraz β-(1→4)glikozydowymi, w odgałęzieniach
bocznych występują wiązania β-(1→6) glikozydowe. Podobnie jak lentinan, krestin
jest bardzo popularnym lekiem stosowanym w Japonii. Liczne badania kliniczne wykazały,
że jego podawanie zwiększa skuteczność chemioterapii u pacjentów cierpiących na
nowotwory piersi, wątroby, prostaty, żołądka, płuca i okrężnicy. Samodzielnie,
jako lek stosowany jest m.in. przeciwko nowotworom płuca, jelita grubego oraz
sarkomie, mastocytomie i czerniakowi.
Schizophyllan pozyskiwany jest z Schizophyllum commune (Fr.) (Rozszczepka pospolita) – gatunek
grzybów należący do rodziny rozszczepkowatych Schizophyllaceae. Pod
względem struktury chemicznej tj. składu cukrów oraz sposobu ich połączenia,
przypomina lentinan. Komercyjna nazwa tego ß-glukanu to Sonifilan. Preparat ten
stosowany jest w terapii raka żołądka i szyi. Dodatkowo, jest podawany w
trakcie radioterapii ze względu na swoje radioprotekcyjne właściwości związane
z pobudzaniem proliferacji i regeneracji uszkodzonych promieniowaniem gamma
komórek szpiku kostnego.
Polisacharydy
grzybowe działają przeciwnowotworowo głównie poprzez aktywację odpowiedzi immunologicznej gospodarza. Substancje te
uważane są za biologiczne modyfikatory
odpowiedzi (BMO, ang. biological response modifiers, BRMs). W przeciwieństwie
do tradycyjnych leków przeciwnowotworowych polisacharydy nie wywołują istotnych
działań niepożądanych. Właściwość ta umożliwia zastosowanie polisacharydów nie
tylko w terapii monolekowej, ale również jako środki wspomagające chemioterapię.
Wielokierunkowy mechanizm działania polisacharydów grzybowych obejmuje: bezpośrednie indukowanie apoptozy komórek guza, a także zapobieganie onkogenezie i przerzutowaniu, związane z ich aktywnością immunostymulującą /blokada węzłów chłonnych/. Związki te nie zabijają bezpośrednio komórek rakowych, lecz wywierają niespecyficzne działanie na organizm, pomagając mu przezwyciężyć chorobę. Przeciwnowotworowe działanie polisacharydów wymaga obecności komórek T i jest oparte na grasicozależnym mechanizmie odporności. Apoptoza – jest to naturalny proces zaprogramowanej śmierci komórki. Dzięki temu mechanizmowi z organizmu usuwane są zużyte lub uszkodzone komórki.
Wielokierunkowy mechanizm działania polisacharydów grzybowych obejmuje: bezpośrednie indukowanie apoptozy komórek guza, a także zapobieganie onkogenezie i przerzutowaniu, związane z ich aktywnością immunostymulującą /blokada węzłów chłonnych/. Związki te nie zabijają bezpośrednio komórek rakowych, lecz wywierają niespecyficzne działanie na organizm, pomagając mu przezwyciężyć chorobę. Przeciwnowotworowe działanie polisacharydów wymaga obecności komórek T i jest oparte na grasicozależnym mechanizmie odporności. Apoptoza – jest to naturalny proces zaprogramowanej śmierci komórki. Dzięki temu mechanizmowi z organizmu usuwane są zużyte lub uszkodzone komórki.
Apoptozę
można przyrównać do zaplanowanego samobójstwa komórki, mającego na
celu dobro całego organizmu. Apoptoza polega na kurczeniu się komórki
rakowej poprzez utratę wody. Po różnorodnie przebiegającej fazie inicjacji
apoptozy zachodzi faza egzekucji zależna od enzymów proteolitycznych z
grup kaspaz. Szybkie zmiany w jądrze komórkowym mają charakter
zorganizowany – chromatyna jądrowa ulega kondensacji,
a DNA zostaje pocięte przez endonukleazy. DNA apoptycznej
komórki dzieli się na fragmenty wielkości około 180 par zasad i ich
wielokrotności. Następuje dezintegracja cytoszkieletu komórki rakowej.
Komórka apoptyczna zaokrągla się, traci kontakt z podłożem, rozwijają się na
jej powierzchni liczne uwypuklenia. W procesie apoptozy organelle komórkowe pozostają
jednak nienaruszone. Są one usuwane z komórki wraz z fragmentami chromatyny w
tzw. ciałkach apoptycznych, pęcherzykach powstałych w wyniku zmian w
strukturze błony komórkowej. W większości przypadków są one następnie fagocytowane przez komórki
żerne.
Antyproliferacyjna
aktywność polisacharydów preparatu ANTYPULMOCAR zmienia ekspresję sygnałów w komórkach nowotworowych, co powoduje zatrzymanie
cyklu komórkowego w fazie S i zapoczątkowanie apoptozy. Polisacharydy
mogą także bezpośrednio indukować apoptozę komórek nowotworowych przez
zwiększanie ekspresji proapoptycznego białka Bax, zmniejszenie ekspresji cyklin
D1, E i B1 oraz zwiększenie ekspresji genu p21 działającego jako regulator
przejścia komórki w fazę G1. Wykazano, że zachodzi on poprzez indukcję jednej z
izoform syntazy tlenku azotu (iNOS), co prowadzi do zwiększenia produkcji NO
odgrywającego główną rolę w procesach odpornościowych i przeciwnowotworowych.
Skład leku ANTYPULMOCAR:
Rp.
Wrośniak
różnobarwny ekstrakt
suchy
Twardnik japoński
/Shiitake/ ekstrakt suchy
Rozszczepka pospolita ekstrakt suchy aa ad 0,6 g
Rozszczepka pospolita ekstrakt suchy aa ad 0,6 g
Dawkowanie preparatu ANTYPULMOCAR:
Terapia
przeciwnowotworowa preparatem ANTYPULMOCAR trwa 6 miesięcy.
Przez:
1-szy i 2-gi miesiąc terapii – przyjmuje się 6
kapsułek dziennie: 2 kapsułki rano na czczo, 2 kapsułki 1,5 godziny po
obiedzie, 2 kapsułki wieczorem przed snem. Popić obficie wodą. /miesięczna
terapia wymaga zakupienia 180 kapsułek leku ANTYPULMOCAR - koszt 800 zł/.
3-ci i 4-ty miesiąc terapii – przyjmuje się 4
kapsułki dziennie: 2 kapsułki rano na czczo, 2 kapsułki wieczorem przed
snem. Popić obficie wodą. /miesięczna terapia wymaga zakupienia 120
kapsułek leku ANTYPULMOCAR - koszt 500 zł/.
5-ty i 6-ty miesiąc terapii – przyjmuje się 2
kapsułki dziennie: 1 kapsułka rano na czczo, 1 kapsułka wieczorem przed
snem. Popić obficie wodą. /miesięczna terapia wymaga zakupienia 60
kapsułek leku ANTYPULMOCAR - koszt 250 zł/.
Lek
ANTYPULMOCAR można zamówić dokonując wpłaty na podany niżej rachunek.
Dane
potrzebne do przelewu:
Apteka
Internetowa
Mgr farm. Tomasz
Mrozowski
Ul. Polna 1
05 – 200 Wołomin
Ul. Polna 1
05 – 200 Wołomin
Numer
konta bankowego:
17 1140 2017 0000 4302 1094
8588
MULTIBANK
60 kapsułek – 250 zł
60 kapsułek – 250 zł
120
kapsułek – 500 zł
180
kapsułek – 800 zł
W tytule
wpłaty należy wpisać: zamawiam
ANTYPULMOCAR, podać ilość zamawianych kapsułek oraz dokładny adres i numer
telefonu odbiorcy.
Lek
wysyłamy następnego dnia pocztą /przesyłka polecona – priorytet/. W podanej
cenie leku mieszczą się koszty wysyłki.
Nie realizujemy zamówień za
zaliczeniem pocztowym.
Po zakończeniu terapii proponuję leczenie preparatem DETOX PROTECTOR, aby oczyścić organizm z toksyn, pasożytów, unieczynnionych komórek.
Po zakończeniu terapii proponuję leczenie preparatem DETOX PROTECTOR, aby oczyścić organizm z toksyn, pasożytów, unieczynnionych komórek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz