Rak jelita grubego jest jednym z najczęstszych schorzeń nowotworowych w krajach wysoko rozwiniętych. Polska należy do krajów o średniej zapadalności na raka jelita grubego. Zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet zajmuje on drugie miejsce pod względem zachorowalności na nowotwory . Każde podejrzenie choroby powinno jak najszybciej zapoczątkować postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne, co może przyczynić się do znacznego spadku umieralności.
Stany przedrakowe
W większości przypadków rak jelita grubego powstaje z narastających miejscowo łagodnych gruczolaków (polypus adenomatosus), które ulegają w ciągu 7-12 lat przemianie nowotworowej (rozrostowi komórek nabłonkowych ze zmianami dysplastycznymi). Objęcie przez dysplazję warstwy mięśniowej błony śluzowej jest jednoznaczne z rozpoznaniem raka inwazyjnego. Ryzyko rozwoju raka zależy od kształtu, wielkości, liczby oraz budowy histologicznej polipów.
Wyróżniamy polipy
cewkowe (65-85%);
cewkowo-kosmkowe (16-27%)
kosmkowe (3-9%).
Największe ryzyko rozwoju
raka występuje w przypadku polipów o budowie kosmkowej (adenoma villosum) i
oceniane jest na 29-70%. W gruczolakach cewkowych (adenoma tubulare) rak
rozwija się w 5-10%.
W polipie o średnicy < 1 cm ryzyko wykrycia
raka wynosi około 1%, przy polipie 1-2 cm wzrasta do 10%, a do 45% dla polipów
> 2 cm. Istotna jest także lokalizacja i kształt zmiany, co może mieć wpływ
na stosowaną metodę leczenia i jej skuteczność .
Do stanów przedrakowych raka jelita grubego, poza pojedynczymi gruczolakami, zalicza się także zespoły polipowatości rodzinnej oraz nieswoiste choroby zapalne jelit: wrzodziejące zapalenie jelita grubego (z około 20-krotnym wzrostem ryzyka zachorowania) oraz chorobę Leśniowskiego-Crohna (wzrost ryzyka 5-krotny).
Działanie składników:
Do stanów przedrakowych raka jelita grubego, poza pojedynczymi gruczolakami, zalicza się także zespoły polipowatości rodzinnej oraz nieswoiste choroby zapalne jelit: wrzodziejące zapalenie jelita grubego (z około 20-krotnym wzrostem ryzyka zachorowania) oraz chorobę Leśniowskiego-Crohna (wzrost ryzyka 5-krotny).
CARCINOMA STOP –
lek przeciwnowotworowy do leczenia raka jelita grubego, okrężnicy i odbytnicy, raka
piersi i raka prostaty
Skład i formuła –
mgr farmacji Tomasz Mrozowski
Lek nie jest
dostępny w aptekach
Informacje na
temat działania i możliwości zakupu preparatu
CARCINOMA STOP
– tel. 692 784 978
e-mail : huba167@wp.pl
CARCINOMA STOP jest to specjalistyczny
recepturowy, ręcznie przygotowywany lek w kapsułkach doustnych. Powstał on we
współpracy z onkologami niemieckimi, którzy produkują substraty do składników
leku i włączają go do leczenia w prywatnej klinice onkologicznej, w terapii
monolekowej lub jako lek wspomagający chemioterapię.
W
skład leku wchodzą ekstrakty suche z trzech grzybów leczniczych - Soplówka jeżowata, Lakownica lśniąca /Reishi/, Czernidłak
kołpakowaty. Ekstrakty zawierają liczne substancje czynne, z których
najważniejsze znaczenie lecznicze mają polisacharydy.
Polisacharydy grzybowe działają przeciwnowotworowo głównie poprzez aktywację odpowiedzi immunologicznej gospodarza. Substancje te uważane są za biologiczne modyfikatory odpowiedzi (BMO, ang. biological response modifiers, BRMs). W przeciwieństwie do tradycyjnych leków przeciwnowotworowych polisacharydy nie wywołują istotnych działań niepożądanych. Właściwość ta umożliwia zastosowanie polisacharydów nie tylko w terapii monolekowej, ale również jako środki wspomagające chemioterapię.
Wielokierunkowy mechanizm działania polisacharydów grzybowych obejmuje: bezpośrednie indukowanie apoptozy komórek guza, a także zapobieganie onkogenezie i przerzutowaniu, związane z ich aktywnością immunostymulującą. Związki te nie zabijają bezpośrednio komórek rakowych, lecz wywierają niespecyficzne działanie na organizm, pomagając mu przezwyciężyć chorobę. Przeciwnowotworowe działanie polisacharydów wymaga obecności komórek T i jest oparte na grasiczozależnym mechanizmie odporności. Grasica jest gruczołem dokrewnym i centralnym narządem układu limfatycznego. Masa grasicy może sięgać nawet 40 g. Leży w górnej części śródpiersia. Cechą wyjątkową grasicy jest to, że posiada zrąb nabłonkowy, a nie łącznotkankowy, jak to jest w przypadku innych narządów. Grasica wydziela liczne substancje białkowe, niektóre z nich mają charakter hormonów. Tymozyna wydzielana przez grasicę przyśpiesza dojrzewanie limfocytów T, pobudza limfopoezę (powstawanie limfocytów), wzmaga odpowiedź na mitogeny, hamuje nowotwory, zapobiega chorobom autoimmunologicznym, przyśpiesza odrzucanie przeszczepów tkankowych i przeszczepionych organów. Tymopoetyna jest blokerem synaptycznym, hamującym przewodzenie impulsu w czasie skurczu mięśnia w płytce ruchowej (neuronowo-miocytowej), ponadto wzmaga limfopoezę i dojrzewanie limfocytów T. Wszystkie hormony grasicy pobudzają granulocyto-, erytro- i limfopoezę. Wzmagają syntezę immunoglobulin, podnoszą odporność ogólną i miejscową organizmu na choroby. Przyśpieszają procesy regeneracji tkanek.
Apoptoza – jest to naturalny proces zaprogramowanej śmierci komórki. Dzięki temu mechanizmowi z organizmu usuwane są zużyte lub uszkodzone komórki.
Polisacharydy grzybowe działają przeciwnowotworowo głównie poprzez aktywację odpowiedzi immunologicznej gospodarza. Substancje te uważane są za biologiczne modyfikatory odpowiedzi (BMO, ang. biological response modifiers, BRMs). W przeciwieństwie do tradycyjnych leków przeciwnowotworowych polisacharydy nie wywołują istotnych działań niepożądanych. Właściwość ta umożliwia zastosowanie polisacharydów nie tylko w terapii monolekowej, ale również jako środki wspomagające chemioterapię.
Wielokierunkowy mechanizm działania polisacharydów grzybowych obejmuje: bezpośrednie indukowanie apoptozy komórek guza, a także zapobieganie onkogenezie i przerzutowaniu, związane z ich aktywnością immunostymulującą. Związki te nie zabijają bezpośrednio komórek rakowych, lecz wywierają niespecyficzne działanie na organizm, pomagając mu przezwyciężyć chorobę. Przeciwnowotworowe działanie polisacharydów wymaga obecności komórek T i jest oparte na grasiczozależnym mechanizmie odporności. Grasica jest gruczołem dokrewnym i centralnym narządem układu limfatycznego. Masa grasicy może sięgać nawet 40 g. Leży w górnej części śródpiersia. Cechą wyjątkową grasicy jest to, że posiada zrąb nabłonkowy, a nie łącznotkankowy, jak to jest w przypadku innych narządów. Grasica wydziela liczne substancje białkowe, niektóre z nich mają charakter hormonów. Tymozyna wydzielana przez grasicę przyśpiesza dojrzewanie limfocytów T, pobudza limfopoezę (powstawanie limfocytów), wzmaga odpowiedź na mitogeny, hamuje nowotwory, zapobiega chorobom autoimmunologicznym, przyśpiesza odrzucanie przeszczepów tkankowych i przeszczepionych organów. Tymopoetyna jest blokerem synaptycznym, hamującym przewodzenie impulsu w czasie skurczu mięśnia w płytce ruchowej (neuronowo-miocytowej), ponadto wzmaga limfopoezę i dojrzewanie limfocytów T. Wszystkie hormony grasicy pobudzają granulocyto-, erytro- i limfopoezę. Wzmagają syntezę immunoglobulin, podnoszą odporność ogólną i miejscową organizmu na choroby. Przyśpieszają procesy regeneracji tkanek.
Apoptoza – jest to naturalny proces zaprogramowanej śmierci komórki. Dzięki temu mechanizmowi z organizmu usuwane są zużyte lub uszkodzone komórki.
Apoptozę
można przyrównać do zaplanowanego samobójstwa komórki, mającego na
celu dobro całego organizmu. Apoptoza polega na kurczeniu się komórki
rakowej poprzez utratę wody. Po różnorodnie przebiegającej fazie inicjacji
apoptozy zachodzi faza egzekucji zależna od enzymów proteolitycznych z
grup kaspaz. Szybkie zmiany w jądrze komórkowym mają charakter
zorganizowany – chromatyna jądrowa ulega kondensacji,
a DNA zostaje pocięte przez endonukleazy. DNA apoptycznej
komórki dzieli się na fragmenty wielkości około 180 par zasad i ich
wielokrotności. Następuje dezintegracja cytoszkieletu komórki rakowej.
Komórka apoptyczna zaokrągla się, traci kontakt z podłożem, rozwijają się na
jej powierzchni liczne uwypuklenia. W procesie apoptozy organelle
komórkowe pozostają jednak nienaruszone. Są one usuwane z komórki wraz z
fragmentami chromatyny w tzw. ciałkach apoptycznych, pęcherzykach powstałych
w wyniku zmian w strukturze błony komórkowej. W większości przypadków są
one następnie fagocytowane przez komórki
żerne.
Antyproliferacyjna
aktywność polisacharydów preparatu CARCINOMA STOP zmienia ekspresję sygnałów w komórkach nowotworowych, co powoduje zatrzymanie
cyklu komórkowego w fazie S i zapoczątkowanie apoptozy. Polisacharydy mogą
także bezpośrednio indukować apoptozę komórek nowotworowych przez zwiększanie
ekspresji proapoptycznego białka Bax, zmniejszenie ekspresji cyklin D1, E i B1
oraz zwiększenie ekspresji genu p21 działającego jako regulator przejścia
komórki w fazę G1. Na podstawie badań z użyciem preparatu CARCINOMA STOP
poznano mechanizm aktywacji odpowiedzi immnunologicznej przez β-glukan obecny w
wodnym wyciągu z soplówki jeżowatej
/jeden ze składników leku CARCINOMA STOP/.
Wykazano, że zachodzi on poprzez indukcję jednej z izoform syntazy tlenku azotu (iNOS), co prowadzi do zwiększenia produkcji NO odgrywającego główną rolę w procesach odpornościowych i przeciwnowotworowych.
Skład preparatu CARCINOMA STOP:
Wykazano, że zachodzi on poprzez indukcję jednej z izoform syntazy tlenku azotu (iNOS), co prowadzi do zwiększenia produkcji NO odgrywającego główną rolę w procesach odpornościowych i przeciwnowotworowych.
Skład preparatu CARCINOMA STOP:
Rp.
Soplówka jeżowata
ekstrakt suchy
Czernidłak
kołpakowaty ekstrakt suchy
Lakownica lśniąca
/Reishi/ ekstrakt suchy aa ad 0,6
Soplówka jeżowata /łac. nazwa Hericium erinaceum, chiń. nazwa Hou Tou Gu, jap. nazwa
Yamabushitake / - w tradycyjnej chińskiej medycynie grzyb ten jest używany do
harmonizowania żołądka i śledziony – ucisk, bóle, pieczenie w okolicach
żołądka, problemy z trawieniem, zgaga, refluks, nudności, wymioty, silny odór z
ust, rozwolnienie i wzdęcia. Dawni chińscy i japońscy lekarze używali jego
funkcji An Shen (uspakajanie ducha) oraz znali jego wpływ na wzmocnienie
funkcji umysłowych, np. w demencji.
Niska
skuteczność w walce z chorobami degeneracyjnymi układu nerwowego, takimi jak
choroba Parkinsona czy Alzheimera stworzyła konieczność poszukiwania substancji
neuroprotekcyjnych. W badaniach klinicznych wykorzystuje się różne rodzaje
komórek nerwowych, włączając w to pierwotne komórki zarodkowe, wymagające
stymulacji za pomocą różnych czynników wzrostowych. Czynniki wzrostu nerwów są
białkami wydzielanymi przez komórki, które pobudzają te lub inne komórki do
podziału lub różnicowania się. Najczęściej stosuje się czynnik wzrostu nerwów (NGF, ang. Nerve Growth Factor) i
czynnik neurotroficzny pochodzenia mózgowego (BDNF, ang. Brain-Derived Nerve Factor). W licznych eksperymentach
wykazano, że uzyskany z hodowli głębinowej grzyba soplówki jeżowatej egzopolisacharyd (EPS, ang. nazwa exo-polysaccharide) przyspiesza wzrost komórek, a
także zwiększa rozwój neurytów. Jego efektywność jest wyższa niż NGF oraz BDNF.
W hodowli kontrolnej po osiągnięciu maksymalnej gęstości komórek następuje
zahamowanie wydłużania się neurytów, natomiast dodatek EPS powoduje dalszą
elongację neurytów i powstawanie zakończeń nerwowych nawet, wtedy gdy wzrost
samych komórek zostaje zatrzymany. Stwierdzono, że EPS w pierwszej kolejności wydłuża
neuryty już istniejące w komórkach, następnie zwiększa liczbę komórek i
tworzenie nowych aksonów. Egzopolisacharyd efektywniej opóźnia zaprogramowaną
śmierć komórek /apoptozę/ PC12 niż badane czynniki wzrostu nerwów, utrzymując
ilość apoptujących komórek na poziomie 20%.
Według Tradycyjnej Medycyny Chińskiej, jak i współczesnych badań soplówka jeżowata stwarza korzystne warunki leczenia w takich stanach, jak:
Według Tradycyjnej Medycyny Chińskiej, jak i współczesnych badań soplówka jeżowata stwarza korzystne warunki leczenia w takich stanach, jak:
- demencja i choroba Alzheimera;
- stwardnienie rozsiane – soplówka jeżowata
przyczynia się do tworzenia mieliny, co ma pozytywny wpływ opóźniający
rozwój choroby;
- neuropatia – NGF odgrywa ważną rolę w
zdolności postrzegania bólu. Jego niski poziom prowadzi do neuropatii
czuciowej;
- uszkodzenia nerwów – soplówka jeżowata ma
zdolność regeneracji uszkodzonych komórek nerwowych;
- gronkowiec złocisty odporny na metacyklinę
(MRSA) - badania wykazują jednoznaczny wpływ soplówki jeżowatej w
zwalczaniu tego patogenu;
- nieżyt żołądka – podstawową funkcją jest
harmonizacja żołądka, którą wykorzystuje się przy leczeniu przewlekłego
zapalenia żołądka, zapalenia jelita grubego, wrzodów żołądka oraz przy
różnych problemach trawiennych;
- choroby nowotworowe – jak większość grzybów
leczniczych, dzięki dużej zawartości polisacharydów soplówka jeżowata ma
działanie przeciwnowotworowe głównie w przypadku raka żołądka, przełyku,
jelita grubego, wątroby i szyjki macicy;
- niszczenie bakterii Helicobacter pylori (Hp)
– bakteria Hp jest Gram-ujemnym
spiralnym drobnoustrojem zaopatrzonym w witki, bytującym na
powierzchni komórek nabłonkowych błony śluzowej w części przedodźwiernikowej
żołądka. W przetrwaniu bakterii w kwaśnym środowisku żołądkowym
pomaga wytwarzany przez nie enzym – ureaza, która katalizuje rozkład
mocznika z powstaniem jonów amonowych o oddziaływaniu zasadowym.
Zakażenie Hp jest powszechne – ponad 50% ludności świata jest zakażona tym
drobnoustrojem. Bakterie przenoszą się z człowieka na człowieka na
drodze ustno-pokarmowej i kałowo-pokarmowej. Do zakażenia dochodzi
przeważnie w dzieciństwie, w kręgu własnej rodziny (między
rodzicami a dziećmi lub między rodzeństwem. W Polsce zakażenie
Hp dotyczy 84% osób dorosłych i 32% do 18. roku życia. U 10–20%
zakażonych rozwijają się konkretne choroby związane z tą infekcją,
w tym 1% choruje na nowotwory, takie jak rak żołądka i chłoniak
typu MALT (mucosa associated lymphoid tissue; chłoniak nieziarniczy
wywodzący się z limfocytów B). Inne schorzenia powodowane przez Hp
to: choroba wrzodowa żołądka i dwynastnicy, niewyjaśniona niedokrwistość z
niedoboru żelaza, samoistna plamica małopłytkowa, niedobór witaminy B12 )
– według ostatnich badań soplówka jeżowata
może stymulować funkcje układu odpornościowego i niszczyć ten typ
bakterii.
Czernidłak kołpakowaty (Coprinus comatus (O.F. Müll.)
Pers) – jest to gatunek grzybów należący do rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae).
Czernidłak
kołpakowaty charakteryzuje się łagodnym, a przy tym wyśmienitym smakiem oraz znaczną
wartością odżywczą . Zawartość wody w owocnikach wynosi około 85%. W suchej
masie stwierdzono obecność 15,67% białka, 70,36% węglowodanów, 1,13% tłuszczu
oraz 12,85% popiołu, witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (tokoferol α, γ) oraz
rozpuszczalnych w wodzie (kwas askorbinowy). Owocniki czernidłaka kołpakowatego
zawierają również
szereg
składników mineralnych, w tym znaczne ilości potasu, fosforu, wapnia, sodu,
magnezu, manganu i żelaza, poza tym cynku i miedzi. Etanolowe lub wodne
ekstrakty z owocników i grzybni czernidłaka kołpakowatego wykazują różnorodne
działanie lecznicze. Działanie przeciwnowotworowe
przeciwko mięsakowi Sarcoma 180 oraz Ehrlich carcinoma /guz Ehrlicha/ opisali Ying i inni w 1987
r. Mięsak (łacińskie sarcoma) to ogólna nazwa dla wszystkich nowotworów złośliwych
pochodzenia nienabłonkowego. Przyczyna mięsaków jest nieznana, aczkolwiek
przypuszcza się że mięsaki mogą być wywoływane przez wirusy, np.: HIV,
substancje chemiczne, np. pochodne benzenu, smoły pogazowej, smoły powęglowej, urazy
mechaniczne i termiczne. Mięsaki u ludzi występują znacznie rzadziej niż raki. Szacuje
się, że ok. 1% wszystkich nowotworów złośliwych stanowią mięsaki. Wykrycie rozpoczyna
się stwierdzeniem guza przez pacjenta. Rokowanie jest zawsze poważne, przebieg
zły. Nowotwór rośnie szybko i wyniszcza organizm, wcześnie daje przerzuty i ma
dużą skłonność do wznowy. Leczenie najczęściej operacyjne, a chemioterapia i radioterapia
są mało skuteczne.
W zależności
od tkanki, z której się wywodzą, mięsaki dzielimy na:
włókniakomięsaki
– z tkanki łącznej włóknistej
tłuszczakomięsaki
– z tkanki tłuszczowej
naczyniakomięsaki
– z tkanki naczyniotwórczej
kostniakomięsaki
– z tkanki kostnej
chrzęstniakomięsaki
– z tkanki chrzęstnej
mięśniakomięsaki
– z tkanki mięśniowej
nerwiakomięsaki
– z komórek osłonowych nerwów
W kolejnych
latach Yang i inni naukowcy wyizolowali z owocników czernidłaka (1→3)-β-glucan, wykazujący działanie przeciwnowotworowe. Fan i inni
opisali w 2006 r. fukogalaktan wyizolowany
z grzybni czerdnidłaka. Gu i Leonard w 2006 r. stwierdzili, że wodne ekstrakty
z czernidłaka kołpakowatego zawierają substancje skuteczne przeciwko komórkom raka piersi i raka jelita grubego. Zaidman i inni naukowcy wykazali w 2008 r., że
etanolowy wyciąg z czernidłaka wpływa na receptory androgenowe komórek raka prostaty. Możliwość zastosowania
czernidłaka jako naturalnego modulatora w terapii raka prostaty potwierdziły
również najnowsze badania Dotan i in. w 2011 r. Ekstrakty z czernidłaka działają
antybakteryjnie, przeciwzapalnie i antymutagennie
[badania Liu i Zhang 2003, Zaidman i inni 2008, Yu i inni 2009]. Mają zdolność obniżania
poziomu cukru oraz cholesterolu i trójglicerydów we krwi [badania Han i inni 2006,
2008, Zhou i Han 2008, Sabo i inni 2010]. Działanie
hipoglikemiczne wykazuje komatyna,
wyizolowana z kultury płynnej czernidłaka [Ding i in. 2010]. Czernidłak może być
stosowany dla zapobiegania powikłaniom cukrzycowym.
Działa również osłaniająco na komórki
trzustki oraz chroni wątrobę przed
uszkodzeniem. Dobrze udokumentowane są antyoksydacyjne właściwości czernidłaka
[Badalyan i inni 2003, Tsai i inni 2009,
Vaz i inni 2011]. Do związków o
charakterze przeciwutleniaczy należą fenole,
tokoferole, flawonoidy i polisacharydy. Owocniki zawierają również ergothioneinę, wykazującą silne właściwości przeciwutleniające. Li i inni
naukowcy badali w 2010 r. aktywność antyoksydacyjną i zdolność wymiatania
wolnych rodników przez ekstrakty z kapeluszy i trzonów czernidłaka. Ekstrakty z
kapeluszy wykazały wyższą aktywność antyoksydacyjną niż ekstrakty z trzonów.
Lakownica lśniąca /łac. nazwa Ganoderma lucidum, nazwy ludowe /Ling Zhi, Reishi /.Grzyb
zawiera szeroką gamę substancji leczniczych, jednak szczególnie ważna pod
względem farmakologicznym jest obecność polisacharydów.
1. Z
grzyba Reishi wyizolowano ponad 200 rodzajów polisacharydów, z których najważniejsze są β -D-glukany,
związane z aminokwasami i wykazujące silne działanie przeciwnowotworowe i
przeciwradiacyjne. Zwiększają one poziom interferonu, który podnosi
odporność organizmu, niszczą wolne rodniki, wspomagają wytwarzanie komórek typu
B produkujących przeciwciała, przyczyniają się również do zwiększenia ilości
makrofagów, które wspomagają działanie leukocytów, wpływają na usprawnienie
syntezy DNA, RNA i białek w wątrobie, szpiku kostnym oraz we krwi.
2. Triterpeny typu lanostanu, inaczej
zwane kwasami ganoderenowymi (m. in. kwas ganosporowy A). Obniżają one poziom
cholesterolu, a poprzez produkcję angiotensyny zmniejszają skurcz naczyń
krwionośnych, działają przeciwbólowo, detoksykacyjnie, chronią wątrobę i
zabijają komórki NT.
3. Adenozyna – może zmniejszać
lepkość krwi, przyśpieszać jej obieg i usprawniać zaopatrzenie serca, mózgu
oraz powstrzymywać akumulację płytek krwi.
4. Inne
składniki – rybozydeanina (przeciwdziała
niedotlenieniu organów i tkanek), adenina (redukuje cholesterol), alkalia Reishi (łagodzą stany zapalne,
zwiększają przepływ krwi w tętnicach wieńcowych), lakton A (obniża poziom cholesterolu), błonnik Reishi (redukuje cholesterol LDL, zapobiega zakrzepicy
mózgowej, niedotlenieniu oraz miażdżycy tętnic).
Ten
unikatowy grzyb dzięki tak bogatemu składowi pomaga regulować pracę całego
organizmu, zapewniając poprawne funkcjonowanie podstawowych organów
wewnętrznych: serca, wątroby, płuc, trzustki i nerek.
Bezpośrednie
działanie ekstraktów Reishi to:
- wspomaganie układu odpornościowego z
jednoczesnym zapewnieniem lepszej profilaktyki i powrotu do homeostazy;
- polepszenie procesu zmiatania wolnych
rodników i usprawnienie efektu antyoksydacyjnego;
- wzmacnianie sił witalnych, redukcja zmęczenia
i poprawa wydajności organizmu;
- podnoszenie komfortu życia osób cierpiących
na alergię i astmę oskrzelową;
- ochrona przed infekcjami wirusowymi i
bakteryjnymi;
- niszczenie i wydalanie szkodliwych komórek, w
tym nowotworowych;
- działanie przeciwbólowe, detoksykacyjne i
opóźniające proces starzenia;
- obniżanie wysokiego ciśnienia, poziomu
cholesterolu, triglicerydów i glukozy we krwi;
- redukowanie skutków ubocznych chemio- i
radioterapii.
Dawkowanie preparatu CARCINOMA
STOP
Terapia
przeciwnowotworowa preparatem CARCINOMA STOP trwa 6 miesięcy.
Przez:
1-szy i 2-gi miesiąc terapii – przyjmuje się 6 kapsułek
dziennie: 2 kapsułki rano na czczo, 2 kapsułki 1,5 godziny po obiedzie, 2
kapsułki wieczorem przed snem. Popić obficie wodą. /miesięczna terapia wymaga
zakupienia 180 kapsułek leku CARCINOMA STOP - koszt 800 zł/.
3-ci i 4-ty miesiąc terapii – przyjmuje się 4
kapsułki dziennie: 2 kapsułki rano na czczo, 2 kapsułki wieczorem przed
snem. Popić obficie wodą. /miesięczna terapia wymaga zakupienia 120
kapsułek leku CARCINOMA STOP - koszt 500 zł/.
5-ty i 6-ty miesiąc terapii – przyjmuje się 2
kapsułki dziennie: 1 kapsułka rano na czczo, 1 kapsułka wieczorem przed
snem. Popić obficie wodą. /miesięczna terapia wymaga zakupienia 60
kapsułek leku CARCINOMA STOP - koszt 250 zł/.
Lek CARCINOMA
STOP można zamówić dokonując wpłaty na podany niżej rachunek.
Dane
potrzebne do przelewu:
Apteka
Internetowa
Mgr farm. Tomasz
Mrozowski
Ul. Polna 1
05 – 200 Wołomin
Ul. Polna 1
05 – 200 Wołomin
Numer
konta bankowego:
17 1140 2017 0000 4302 1094
8588
MULTIBANK
60 kapsułek – 250 zł
60 kapsułek – 250 zł
120
kapsułek – 500 zł
180
kapsułek – 800 zł
W tytule
wpłaty należy wpisać: zamawiam
CARCINOMA STOP, podać ilość zamawianych kapsułek oraz dokładny adres i
numer telefonu odbiorcy.
Lek
wysyłamy następnego dnia pocztą /przesyłka polecona – priorytet/. W podanej
cenie leku mieszczą się koszty wysyłki.
Nie realizujemy zamówień za
zaliczeniem pocztowym.
Po zakończeniu terapii proponuję leczenie preparatem DETOX PROTECTOR, aby oczyścić organizm z toksyn, pasożytów, unieczynnionych komórek.
Po zakończeniu terapii proponuję leczenie preparatem DETOX PROTECTOR, aby oczyścić organizm z toksyn, pasożytów, unieczynnionych komórek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz