Fibromialga - dziwna choroba

Z powodu zespołu fibromialgii cierpi ok. 36 proc. populacji. W Polsce jest to 1,2-2,4 mln osób. Zwykle są to kobiety między 35.-55. rokiem życia, a mężczyźni między 45.-55. rokiem życia. Ale choroba może się pojawić w każdym wieku, atakuje też dzieci. Wciąż nie wiemy, skąd się bierze. Większość specjalistów zgadza się co do jednego: chorzy odczuwają silniej ból z powodu nieprawidłowego przetwarzania bodźców czuciowych w centralnym układzie nerwowym. Cierpiący na zespół fibromialgii wędrują od lekarza do lekarza i rzadko znajdują pomoc. Dlaczego?

Bo badania laboratoryjne nie wykazują zmian świadczących o konkretnej dolegliwości. We krwi nie ma np. właściwego dla innych chorób reumatycznych czynnika reumatoidalnego. Często dopiero szczegółowe badania wykazują wiele nieprawidłowości, np. podwyższony poziom tzw. substancji P w rdzeniu kręgowym, niski przepływ krwi w okolicy wzgórza mózgu, niedomaganie osi przysadkowej, niski poziom serotoniny i tryptofanu, złe funkcjonowanie cytokin. Niektórzy winą za rozwój fibromialgii obarczają predyspozycje genetyczne. Wiadomo też, że choroba rozwija się częściej u osób, które w młodym wieku straciły rodziców, były źle traktowane, mają wrodzone lub nabyte zmiany w kręgosłupie lub stawach.

Choroba charakteryzuje się głównie rozległymi bólami (kostno-mięśniowymi) oraz ogólnym zmęczeniem i problemami ze snem. Lekarze uważają, że zgłaszane dolegliwości to przejaw hipochondrii, a nie konkretna choroba.

Hipochondria

Mianem hipochondrii (łac. hipochondriasis), nerwicy hipochondrycznej, tudzież zgodnie z tradycyjną terminologią – „angielskiej choroby", określa się zaburzenie psychiczne, przejawiające się nadmierną troską o własne zdrowie i zaabsorbowaniem rozmaitymi objawami, co prowadzi do przeświadczenia, że jest się poważnie chorym. Rozpoznanie staje się prawdopodobne, gdy taki stan trwa przynajmniej pół roku, nie ma charakteru i intensywności urojenia, i nie ogranicza się do zaobserwowanych przez pacjenta nieprawidłowości we własnym wyglądzie. 

Tu boli, tam strzyka... 

Nie wiadomo, jaki odsetek populacji dotknięty jest hipochondrią. Według różnych szacunków, chodzi o kilka do kilkunastu procent. Przeważają kobiety, głównie młode w wieku 20-40 lat, choć związek z płcią i wiekiem nie jest wcale wyraźny. Na hipochondrię bardziej narażone są osoby chorowite w dzieciństwie i rodzinnie obciążone schorzeniami somatycznymi, zwłaszcza nowotworami. Nerwicę hipochondryczną może również wyzwolić poważna choroba u kogoś z kręgu znajomych. Częstą przyczyną ucieczki do świata chorób są niepowodzenia i brak satysfakcji z życia. 
Przychodząc do lekarza hipochondryk oczekuje potwierdzenia diagnozy ciężkiej choroby somatycznej. Podaje przy tym szereg rozmaitych dolegliwości z zakresu różnych narządów i układów. Do najczęściej zgłaszanych należą bóle, drętwienia, mrowienia, zaburzenia czucia i ogólne osłabienie. Z reguły skargi są wyolbrzymiane i dotyczą symptomów mieszczących się w granicach fizjologii. Jeśli na dodatek narzeka młoda osoba, która „powinna" być zdrowa, lekarz dość szybko nabiera pewności, że ma przed sobą hipochondryka. 
Oficjalnie hipochondria rozpoznawana jest niezwykle rzadko. Powody są dwa. Pierwszy i zarazem podstawowy to powszechne uznawanie hipochondrii za wariant zdrowia i co za tym idzie - stan nie wymagający leczenia. Drugi to obawa przed pomyłką diagnostyczną, bo a nuż ktoś coś kiedyś u uznanej za okaz zdrowia osoby wykryje. 
Najczęstsza jest sytuacja, gdy lekarz wie, że ma przed sobą hipochondryka, ale nie informuje o tym pacjenta. Zamiast oczekiwanej diagnozy, pacjent dowiaduje się, że jest zdrowy. To go oczywiście nie zadowala. Pojawia się w gabinecie znowu i znowu, bo dręczące go dolegliwości nie ustępują. W tym czasie może też odwiedzać innych specjalistów, szukając kogoś, kto mu wreszcie pomoże. Ale wzięci lekarze mają z reguły mało czasu na długie rozmowy. Receptą na skargi pacjenta jest... recepta. Pół biedy, gdy przepisywane są preparaty o sile placebo. Bywa, że farmakoterapia jest agresywna, a pacjent przyjmuje wiele leków wypisywanych w różnych gabinetach. Zapisywanie wielu leków o różnym działaniu wzbogaca sygnalizowane uprzednio dolegliwości o niepożądane skutki ich działania. 

Rozsądna diagnostyka 

Prędzej czy później zaczyna się wykonywanie badań diagnostycznych. Ich spektrum bywa bardzo szerokie. Nierzadko sięga się po drogie i inwazyjne metody diagnostyczne, przeprowadzane w warunkach szpitalnych. Rozbudowana diagnostyka wzmacnia u pacjenta poczucie choroby. Bagatelizowanie schorzenia nie jest wskazane. Istnieją przypadki, że dopiero  rezonans magnetyczny uwidacznia odchylenia charakterystyczne dla stwardnienia rozsianego - choroby, która może rozpoczynać się pod maską przewlekłego zmęczenia. Problem jest więc bardzo złożony. Medycyna zna przypadek kobiety szukającej porady z powodu drętwienia kończyny dolnej. Pacjentka chodziła od jednego lekarza do drugiego. Jak się okazało, powodem jej dolegliwości był chłoniak. Obecnie chora jest poddawana chemioterapii. Zdecydowana większość poważnych chorób przewlekłych może, przynajmniej w początkowym etapie, przebiegać pod maską hipochondrii. Dlatego dokładna diagnostyka powinna wykluczyć nowotwór, endokrynopatię lub chorobę układową. Oprócz schorzeń somatycznych, hipochondrię różnicuje się z chorobami psychicznymi, przede wszystkim z depresją. 

Dziwna choroba

Postawienie diagnozy to rzeczywiście trudne zadanie, bo choroba jest bardzo niejednorodna. Nie ma dwóch osób, które cierpią w ten sam sposób. Fibromialgia może występować samodzielnie lub z innymi schorzeniami. 
Ból może dotyczyć fragmentu ciała lub pojawiać się na całym jego obszarze. Zwykle zaczyna się w okolicy krzyża, skąd promieniuje wzdłuż kręgosłupa na tył głowy, do barków, łokci i rąk, bioder, wreszcie do kolan i kostek. Dolegliwości obejmują też klatką piersiową, także ścięgna i więzadła, a nawet szczęki. Charakterystyczne dla fibromialgii jest występowanie tzw. punktów bolesnych. Amerykańskie Kolegium Reumatologiczne w 1990 roku opublikowało kryteria pozwalające na rozpoznanie fibromialgii :

Zespół fibromialgii jest zespołem skarg i objawów, pośród których dominuje samoistny,
uogólniony i przewlekły ból mięśni szkieletowych nasilony pod wpływem ucisku
w określonych miejscach zwanych punktami tkliwymi.

Cechy bólu w fibromialgii:
1.Samoistny
2.Uogólniony
3.Przewlekły
4.Przeczulica przeczulica miejscowa wywołana kontrolowanym uciskiem w co najmniej 11 z 18 niżej określonych punktów tkliwych )

1. Potylica: obustronnie w miejscach przyczepów mięśni karku do kości potylicznej.

2. Dolna część szyi: obustronnie na przedniej powierzchni , na wysokości przestrzeni pomiędzy wyrostkami poprzecznymi kręgów szyjnych C5-C6 i C6-C7.

3. Mięsień czworoboczny( górna część): obustronnie w połowie górnego brzegu mięśnia.

4. Mięsień nadgrzebieniowy: obustronnie w miejscu przyczepu, powyżej grzebienia łopatki, stycznie do przyśrodkowego brzegu łopatki.

5. Druga przestrzeń międzyżebrowa: obustronnie w miejscu połączenia żebrowo-chrzęstnego, stycznie i bocznie od połączenia na górnej powierzchni żebra.

6. Nadkłykieć boczny kości ramiennej: obustronnie, 2 cm dystalnie od nadkłykcia.

7. Pośladek: obustronnie, w górnym zewnętrznym kwadrancie pośladka w przednim fałdzie mięśnia.

8.Krętarz większy: obustronnie do tyłu od wyniosłości krętarzowe

9.Kolano: obustronnie na powierzchni przyśrodkowej w miejscu poduszki tłuszczowej, proksymalnie w stosunku do szpary stawowej.

Punkty tkliwe / zwane spustowymi lub punktami wzmożonej wrażliwości/ są to miejsca, w których w odpowiedzi na ucisk opuszki palca pojawia się  ból lub wycofanie się badanego. Ucisk powinien powoli narastać z szybkością 1 kg/s i wynosić ostatecznie 4 kg. Pomiar wrażliwośći  uciskowej w punktach tkliwych można przeprowadzić dolorymetrem Fishera z gumowym zakończeniem uciskając w punkcie wzmożonej tkliwości z siłą jednego kilograma na jeden centymetr kwadratowy w ciągu jednej sekundy /1 kg/cm2/s .
Do najczęściej występujących miejsc o wzmożonej wrażliwości na ból należą, według kolejności, punkty w rzucie: fałdów mięśni czworobocznych, nadkłykci bocznych kości ramiennych, przyśrodkowych powierzchni okolic  kolanowych, mięśni przykręgosłupowych, podstawy czaszki, połączenia chrzęstno-żebrowego drugiego.

Ból może być głęboki, rozlany, przewlekły. Chorzy skarżą się na pulsujące, świdrujące, wykręcające, kłujące i strzelające bóle mięśni. 
Fibromialgia to błędne koło - ból prowadzi do napięcia mięśni, a to z kolei wywołuje, że dolegliwości są jeszcze silniejsze. Często też pojawiają się zaburzenia neurologiczne: drętwienie i mrowienie. Rano pojawia się sztywność mięśni. Nie wiadomo, dlaczego ból raz rośnie, raz maleje. Zwykle jest silniej odczuwany w zimne lub wilgotne dni, bezsenne noce, po wyczerpującej pracy fizycznej lub umysłowej.

Oprócz bólów w mięśniach chorzy skarżą się na ogólne zmęczenie, osłabienie odporności, poważne zaburzenia snu, powiększenie węzłów chłonnych. Wszechogarniające zmęczenie nie pozwala wykonywać najprostszych czynności. Wraz z rozwojem choroby następuje znaczne ograniczenie samodzielności.
Bezsenność jest częsta przy fibromialgii. Zaburzenia snu są związane z nieprawidłowym rytmem wydzielania melatoniny, kortyzolu oraz DHEA. Badania wskazują też na nieprawidłowości w fazie REM (głębokiego snu) - to uniemożliwia głęboki i regenerujący sen, jest on bowiem stale przerywany przez nagłą aktywność mózgu (jakby wyrwanego z głębokiego snu). Stąd właśnie obezwładniające zmęczenie.

Inne objawy poza bólem

Inne objawy towarzyszące chorobie są równie dokuczliwe. Często pojawia się nadwrażliwość jelit i pęcherza moczowego, bóle głowy przypominające migrenę, zespół niespokojnych nóg, zaburzenia pamięci i koncentracji, nadwrażliwość skóry, wysypki, suchość oczu i jamy ustnej, niepokój, depresja, dzwonienie w uszach, zawroty głowy, zaburzenia widzenia i koordynacji. Chorzy skarżą się na tzw. kluchy w gardle, zimne ręce i nogi. Do tego dochodzą dolegliwości ze strony narządów wewnętrznych (choć nie są uszkodzone). Zdarza się niekontrolowany, przyspieszony oddech, kołatanie serca w stanie spoczynku, dolegliwości żołądkowe, zaparcia lub skłonność do biegunek, częste oddawanie moczu.

Typowe dolegliwości

• Ból karku promieniujący do szyi i barków.
• Bóle dolnej części pleców promieniujące ku górze.
• Obecność miejsc szczególnie wrażliwych na dotyk.
• Pogorszenie nastroju, depresja, zmęczenie, niepokój, brak energii.
• Kłopoty ze snem, budzenie się nad ranem z obolałym i sztywnym kręgosłupem.
• Migrena.
• Kłopoty z jelitami (od zaparcia do biegunki).

Co sprzyja zachorowaniom?

Jeżeli wymienione niżej czynniki występują pojedynczo, organizm poradzi sobie z nimi. Jeśli się nagromadzą - mogą być przyczyną fibromialgii.

• Fizyczne choroby i urazy
• Znaczny i niewłaściwy wysiłek fizyczny
• Troski rodzinne
• Rozstania z bliskimi
• Kryzysy życiowe
• Krzywdy psychiczne
• Obniżenie pozycji społecznej
• Izolacja
• Depresja
• Mobbing
• Problemy zawodowe
• Problemy finansowe
• Wszelkie emocje (dobre i złe)

Fibromialgia jest prawdopodobna, gdy zauważa się następujące objwy:

• Ból rozprzestrzeniony we wszystkich częściach ciała i trwający minimum trzy miesiące.
• Ból lub tkliwość pojawiające się po uciśnięciu co najmniej 11 z 18 charakterystycznych punktów. Ich wrażliwość mierzy się specjalnym urządzeniem - dolorymetrem. Lekarz sprawdza siłę ucisku i stopniowo go zwiększa, by stwierdzić, kiedy wrażenie ucisku zmienia się w ból.

Leczenie

W aptece proponuję pacjentom preparat Myalgan. W skład leku wchodzi: Ekstrakt B.E.E. z kwiatu stokrotki (Bellis perennis), zawierający - bio­fla­wo­noidy, olejki eteryczne i taninę, które przynoszą ulgę chorym na fibro­mial­gię oraz znoszą bóle mięśni i stawów oraz tkliwość całego ciała. Dzięki swym właści­woś­ciom uspokajającym kompleks dodatkowo poprawia jakość snu. Eks­trakty stokrotki tradycyjnie mają szerokie zastosowanie w zwalczaniu licznych pro­ble­mów zdrowotnych związanych z różnymi rodzajami bólów łącznie z mi­gre­nowym bólem głowy, nerwobólów, bólów żołądka itp. Ekstrakt jest również pomocny w szeregu innych problemów takich jak: zaburzenia żołądkowo-jeli­to­we, zaburzenia czynności pęcherzyka żółciowego i układu moczowego, uczucie szybkiego bicia serca, obrzęki (zatrzymanie wody), gorączka i poty nocne.

W skład preparatu Myalgan wchodzą również: ekstrakt B.E.E. z liści winogron (Vitis vinifera) oraz ekstrakt B.E.E. z oliwek (Olea europaea), które zawierają bioflawonoidy, taniny, glikozydy i barwniki oraz całą gamę witamin i mi­nerałów, pomagają poprawić przepływ krwi i krążenie, a w konsekwencji zmniejszyć napięcie mięśni. Przypuszcza się, że nieprawidłowe, nadmierne napięcie mięśni jest przyczyną części objawów w fibromialgii. Napięte mięśnie mogą uciskać na przebiegające w sąsiedztwie nerwy, powodując bóle, drętwienie i parestezje. Uciśnięte nerwy mogą również powodować osłabienie zajętych mięśni i ograniczać ruchomość sąsiadujących stawów.

Oba ekstrakty pomagają znosić objawy wywołane przez zaburzenia krążenia i brak energii w zes­po­le przewlekłego zmęczenia oraz uśmierzać bóle mięśni, bóle i sztywność stawów, bóle brzucha i biegunki, a także łagodzić trudności z od­da­wa­niem moczu i likwidować obrzęki. 

Myalgan:

  daje uczucie przypływu energii

  wpływa na poprawę samopoczucia

  zmniej­sza napięcie mięśniowe

  poprawia krążenie

  uśmie­rza ból

Dawkowanie:
1 - 2 tabletki jeden do dwóch razy dziennie. Najlepiej 1 tabl. rano ok. godz. 10-tej i 1 tabl. przed snem. W znacznie nasilonych dolegliwościach oraz w przypadku dużej masy ciała (powyżej 80kg) można przyjmować 4 tabl. dziennie. Przerwa pomiędzy kolejnymi dawkami nie powinna być krótsza niż 4 godziny. Celem uzyskania szybszego efektu preparat może być żuty (ssany).

 

PROMYALGAN krem 50ml

To preparat, który  działa przeciwzapalnie, wspomaga gojenie urazów mięśni, znosi ból i obrzęk. Krem ProMyalgan stosowany jest na skórę w celu jej odprężenia. Działa kojąco oraz przywraca świeżość i elastyczność.

Skład: 
ekstrakt B.E.E. z owocu ananasa, 
ekstrakt B.E.E. z korzenia traganka błotniastego, 
ekstrakt B.E.E. z pochrzynu włochatego,
ekstrakt B.E.E. z kwiatostanu rumianku,
tauryna, MSM.

Działanie:
Ekstrakt B.E.E. z owocu ananasa działa przeciwzapalnie, wspomaga gojenie urazów mięśni, znosi ból i obrzęk.
Ekstrakt B.E.E. z kwiatostanu rumianku zawiera olejki, które działają przeciwzapalnie i rozkurczowo.
Ekstrakt B.E.E. z pochrzynu włochatego skutecznie zmniejsza stany zapalne i łagodzi uczucie zmęczenia.
Ekstrakt B.E.E. z korzenia traganka błotniastego poprawia krążenie i przepływ krwi w skórze, wspomaga usuwanie toksyn, działa tonizująco i energizująco.
Tauryna wspomaga stabilizacje błony komórkowej w tkankach wykazujących funkcje elastyczne.
MSM dostarcza organiczną siarkę. Suplementacja MSM jest niezbędna aby prawidłowo zachodziły procesy naprawcze i gojenia.

Wskazania:
Krem ProMyalgan stosowany jest na skórę w celu jej odprężenia. Działa kojąco oraz przywraca świeżość i elastyczność.

Ważne znaczenie w leczeniu fibromialgii mają preparaty zawierające Kudzu, czyli Pueraria lobata (Willd.) Ohwi - ołownik płatkowaty.

Flawonoidy kudzu to naturalne wymiatacze wolnych rodników, co chroni komórki przed degradacją i rozwojem odczynu zapalnego. Flawonoidy Kudzu zmniejszają stężenie cholesterolu i nadtlenków lipidowych, działając przeciwmiażdżycowo. Powstrzymując syntezę i transport cholesterolu zmniejszają też syntezę hormonów sterydowych, do której niezbędny jest cholesterol. Ekstrakty z Kudzu hamują rozwój grzybów i bakterii (paciorkowców i gronkowców). Preparaty kudzu są też wykorzystywane do leczenia alkoholizmu i nikotynizmu. Codzienne przyjmowanie kudzu wyraźnie zmniejsza pociąg do alkoholu i zapotrzebowanie na alkohol. Kudzu pobudza wydzielanie serotoniny i dopaminy w mózgu. Niedobór dopaminy powoduje depresję i chorobę Parkinsona. Przedłużone i zwiększone wydzielanie serotoniny daje stan poprawy samopoczucia i efekt zadowolenia, brak strachu i lęku, przypływ odwagi. Kudzu pobudzając wydzielanie dopaminy teoretycznie powinien zmniejszać objawy choroby Parkinsona i działać przeciwdepresyjnie.

Obecnie w handlu są dostępne rozmaite preparaty zawierające kudzu, np. KUDZU kapsułki (Laboratoria Natury), KUDZU (Colfarm), KUDZU ROOT (K&K BIOPLUS INC.)
Uzupełnienie terapii preparatem Biosteron przynosi bardzo dobre efekty lecznicze.
Biosteron, tabletki 5 mg i 10 mg  (25 mg na receptę) zawiera DHEA, który jest naturalnym hormonem steroidowym wytwarzanym w dużych ilościach w warstwie siatkowatej nadnerczy. Zawarty w Biosteronie hormon DHEA, wykazuje cechy słabego androgenu oraz jest prekursorem innych hormonów płciowych. W organizmie kobiety DHEA ulega konwersji enzymatycznej- poprzez androstendion i testosteron- do estrogenów m.in. estradiolu. W organizmie mężczyzn szlak przemian DHEA prowadzi do syntezy silnie działających androgenów w tym m.in.testosteronu. DHEA stanowi pulę nieaktywnego pro-hormonu, który ulega konwersji do czynnych hormonów płciowych, a stopień tej konwersji zależy od wieku, płci, cech osobniczych. Nasilający się z wiekiem niedobór endogennego DHEA może być przyczyną dolegliwości psychicznych i fizycznych związanych z okresem menopauzy u kobiet i andropauzy u mężczyzn.

Dobrym rozwiązaniem może być opracowana przeze mnie mieszanka ziołowa o następującym składzie:

Rp.

Kora wierzby                      1część

Kwiat wiązówki                  1 część

Ziele nostrzyka                  1 część

Korzeń lukrecji                   1 część     

Działanie składników mieszanki:

Związki salicylowe i flawonoidy kory wierzby działają przeciwzapalnie, przeciwbólowo, przeciwwysiekowo, napotnie, przeciwgorączkowo i przez to przeciwreumatycznie i przeciwartretycznie. Łagodzą objawy przeziębiania i grypy. Poprawiają krążenie krwi, zwiększają diurezę, przyspieszają wydalanie toksycznych i zbędnych metabolitów (w tym kwasu moczowego). Przyśpieszają ustępowanie obrzęków. Składniki kory wzmagają również wydzielanie żółci, przez co również przyczyniają się do wspomożenia procesów detoksykacji. Korzystnie działają przy stanach zapalnych przydatków u kobiet.

Wiązówka jest stosowana w leczeniu chorób reumatycznych, przeziębieniowych, choroby wrzodowej, nieżytów układu oddechowego i trawiennego, gorączki. Jest to sprawdzony środek napotny, moczopędny, czyszczący krew, przeciwgorączkowy, przeciwzapalny, przeciwbólowy. Naturalna alternatywa dla syntetycznych salicylanów. Salicylan został wyizolowany po raz pierwszy nie z wierzby (jak się powszechnie sądzi), lecz właśnie z wiązówki. Dlatego też kwas salicylowy nazywał się pierwotnie Acidum spiricicum.

Ziele nostrzyka jest stosowane wewnętrznie przy bólach głowy, w nerwobólach, w stanach skurczowych dróg moczowych i bolesnej menstruacji. Obecność kumaryny w surowcu wzmaga obwodowe i mózgowe krążenie krwi, poprawia też znacznie przepływ krwi przez naczynia żylne zwiększając odporność naczyń włoskowatych i zmniejszając stany zapalne. Wykazuje także działanie lekko przeciwskurczowe.

Lukrecja zwiększa uwalnianie serotoniny w mózgu – może to być pomocne w leczeniu depresji.

Przygotowanie: Zioła rozdrobnione wymieszać starannie. 1 część mieszanki zalać 5 częściami ciepłego wina wytrawnego czerwonego. Wytrawiać 7 dni. Codziennie przyjmować 1 kieliszek wina, w południe. Resztę mieszanki stosować w postaci wywaru (jednocześnie): 1 łyżkę mieszanki skropić spirytusem (zwilżyć), przykryć w garnczku po czym, po 5 minutach zalać zimną wodą, postawić na malutki ogień i doprowadzić powoli, pod przykryciem do wrzenia; potem odstawić i pozostawić na 45-60 minut, przecedzić. Wypić wywar 2 razy dziennie, rano i wieczorem.

Herbatka przeciw bólom głowy

2 łyżeczki suszonych kwiatów wiązówki
1 łyżeczka suszonego ziela fiołka ,
2 łyżeczki suszonego dziurawca,
1 łyżeczka goździków.
Zioła wymieszać, zalać 2 filiżankami wrzącej wody, odstawić do naciągnięcia na 10 – 15 minut, przecedzić.

Najczęściej chorzy biorą środki przeciwbólowe, a ponieważ są mało skuteczne, sięgają po niesteroidowe leki przeciwzapalne, które łagodzą ból u mniej niż 1/4 przypadków. Leki rozluźniające mięśnie dają pożądany efekt tylko u nielicznych. Zaś spokrewnione z tymi substancjami środki uspokajające i nasenne wywołują uzależnienie. Dlatego powinno się je stosować jak najrzadziej.

Od bardzo długiego czasu z powodzeniem stosuję preparaty zawierające ekstrakt z szyszek chmielu i lupulinę, w sumie nigdy mnie nie zawiodły. Dlatego polecam chmiel wszystkim nadpobudliwym psychicznie i seksualnie, nerwowym, zestresowanym, jak i cierpiącym na bezsenność.

Doskonałe efekty uspokajające można uzyskać łącząc chmiel (szyszki) z kozłkiem lekarskim (walerianą, kłącze), melisą (liść), tatarakiem (kłącze) i glistnikiem jaskółczym zielem (ziele lub korzeń). W taki sposób można zmieszać nalewki z wymienionych ziół w równych częściach i zażywać 1-3 razy dziennie po 10 ml. Nalewkę sporządza się zalewając 1 część surowca ( np. ziela) 5 częściami alkoholu 40-50%. Zalany surowiec trzeba pozostawić w ciemnym miejscu na 1-2 tygodnie, po czym otrzymany lek przefiltrować.

Dobra jest także mieszanka złożona ze wspomnianych suchych surowców, rozdrobnionych i zmieszanych w równych częściach. 1 łyżkę takiej mieszanki należy zalać 1 szklanką (220 ml) wrzącej wody, odstawić na 20-30 minut, po czym przecedzić. Pić 2-3 razy dziennie po 60-100 ml.

W trudniejszych przypadkach opornych na leczenie polecam lek recepturowy w kapsułkach z udziałem syntetycznych leków antydepresyjnych, który bardzo dobrze sprawdza się w długoterminowej terapii fibromialgii:

FIBROLEK

Receptura, skład i dawkowanie – mgr farmacji Tomasz Mrozowski

I składnik leku FIBROLEK

Porcja A do podawania rano:

Rp.

         345 mg sproszkowanego korzenia kudzu,

150 mg ekstraktu z korzenia kurzu

  75 mg Chlorowodorku clomipraminy

Preparat zdecydowanie poprawia nastrój, zwiększa napęd, działa przeciwlękowo (chlowodorek klomipraminy). Dodatek kudzu wywiera działanie przeciwwysiękowe, przeciwalergiczne, przeciwzapalne, antyoksydacyjne, przeciwnowotworowe, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, rozkurczowe, hipotensyjne (obniżające ciśnienie krwi), przeciwgorączkowe, estrogenne i antyandrogenne. Daidzeina, genisteina i daidzyna (składniki czynne kurzu) należą do fitoestrogenów mających zdolność przyłączania się do receptorów estrogenowych i androgenowych w komórkach. Wiążąc się z receptorami androgenowymi fitoestrogeny kudzu blokują działanie testosteronu.

Może to być wykorzystane w leczeniu trądziku, np. sterydowego i androgennego, trądziku wieku dojrzałego, w profilaktyce oraz w leczeniu przerostu gruczołu krokowego (prostaty). Badania potwierdziły zahamowanie rozwoju raka prostaty i obniżenie Prostate-Specific-Antigen PSA (antygenowy wskaźnik nowotoworu prostaty), nawet o 80%. Kudzu hamuje również rozwój i indukcję wirusów onkogennych (rakotwórczych) w organizmie. Chroni przed rakotwórczym wpływem wielu czynników chemicznych. Z tego względu, że kudzu hamuje nadmierne proliferacje (podziały) komórek, warto zastosować kudzu w terapii łuszczycy oraz w chorobach autoimmunologicznych (alergie). Istotne tutaj stają się właściwości przeciwzapalne flawonoidów kudzu. Stwierdzono, że ciała czynne kudzu zatrzymują angiogenezę (rozwój naczyń krwionośnych) w tkankach nowotworowych. Oczywiście zatrzymanie tego procesu jest niekorzystne dla nowotworu, który potrzebuje silnego ukrwienia w celu szybkiego wzrostu.

Flawonoidy kudzu to naturalne wymiatacze wolnych rodników, co chroni komórki przed degradacją i rozwojem odczynu zapalnego. Flawonoidy Kudzu zmniejszają stężenie cholesterolu i nadtlenków lipidowych, działając przeciwmiażdżycowo. Powstrzymując syntezę i transport cholesterolu zmniejsza też syntezę hormonów sterydowych, do której niezbędny jest cholesterol.

W preparacie FIBROLEK Kudzu pobudza wydzielanie serotoniny i dopaminy w mózgu, przeciwdziałając depresji i chorobie Parkinsona.

II składnik leku FIBROLEK

Porcja B do podawania wieczorem:

Rp.

Ekstrakt z konopi siewnej i soi  886 mg

Wyciąg z chmielu 100 mg 

Preparat hamuje agregację krwinek, zmniejszając ryzyko wystąpienia zawału i zatoru. Zmniejsza wytwarzanie prozapalnych mediatorów. Przyśpiesza ziarninowanie i regenerację błon śluzowych oraz skóry. Działa przeciwmiażdzycowo. Zalecany przy chorobach paznokci, włosów, przy chorobach reumatycznych, stwardnieniu rozsianym, nadciśnieniu i fibromialgii. W połączeniu z soją ułatwia zasypianie, działa przeciwbólowo. Świetnie sprawdza się u kobiet w okresie menopauzy i po menopauzie.

Dawkowanie preparatu FIBROLAN

1 kapsułka z Torebki A rano i 1 kapsułka z Torebki B wieczorem. 

Informacje na temat działania i możliwości zakupu preparatu FIBROLEK można uzyskać pod numerem telefonu:

Mgr farmacji Tomasz Mrozowski 

– tel. 692 784 978

Powodzenie terapii fibromialgii zależy także od zmiany stylu życia.  W miarę możliwości należy wyeliminować z życia monotonne zajęcia lub rozkładać je w czasie. Powtarzanie tych samych czynności zwiększa napięcie mięśni, ścięgien, może więc powodować ból. To samo dotyczy prac domowych czy hobby (robienie na drutach będzie nasilać ból).

To może pomóc

Ogromnie ważny jest relaks i odprężenie. Można wybrać jedną z technik relaksacyjnych i regularnie się nią posługiwać. Zalecane są też ćwiczenia izometryczne, które pomagają zwalczyć stres - niebezpieczny przy fibromialgii.

Niezastąpionym lekiem jest ruch. Gimnastyka powinna rozpoczynać się od rozgrzewki. Właściwy trening musi być dostosowany do sprawności. Ćwiczymy tyle, na ile pozwala nam ciało. Początkowo może to być trudne, ale z czasem okazuje się, że regularny trening ogranicza ból. Ulgę przynosi fizykoterapia (głównie TENS - elektryczna stymulacja nerwów), krioterapia, leczenie ciepłem, masaże, akupunktura, hydroterapia.

Życie z przewlekłą chorobą jest wyzwaniem i dla chorego, i jego rodziny. By relacje z bliskimi nie pogarszały się, bywa potrzebna pomoc psychologa. Praca z nim ma na celu podniesienie samooceny, walkę ze stresem, naukę rozwiązywania konfliktów itd. W przypadku hipochondrii psycholog może być również dobrym terapeutą dla hipochondryka, o ile lekarz rodzinny nie potrafi skutecznie mu pomóc. Do użytecznych metod należy terapia grupowa i hipnoza. Problemem może być namówienie pacjenta do skorzystania z porady psychologa, lecz z pewnością zaakceptuje on to łatwiej niż skierowanie do psychiatry. W hipochondrii leki należy stosować z dużą rozwagą, a ich rola może być jedynie pomocnicza Choroba niesie ze sobą przede wszystkim cierpienie fizyczne i psychiczne oraz wynikające stąd ograniczenie możliwości życiowych. Jest również druga, paradoksalna strona choroby, tak zwana pozytywna intencja. Choroba może zaspokajać osobiste potrzeby, których nie jesteśmy w stanie realizować na poziomie świadomym naszego funkcjonowania. Dzięki chorobie możemy zyskać uwagę i zainteresowanie najbliższych, ich życzliwość, zrozumienie, a nawet miłość. Choroba to także wybawienie od obowiązków, szybkiego tempa życia i współzawodnictwa, z którymi nie mogliśmy dać sobie wcześniej rady. 
Choroba nie jest więc celem samym w sobie, ale środkiem, by odpocząć od życia, które nie satysfakcjonuje lub rani, a którego, według subiektywnej oceny pacjenta, nie jest on w stanie zmienić. Jest niekiedy jednym dostępnym rozwiązaniem życiowych problemów czy trudności. Rozwiązaniem wybieranym na poziomie podświadomym. Pacjent nie wybiera bowiem świadomie choroby, co wiecej - nie chce chorować. Z drugiej strony tylko choroba daje mu możliwość osiągnięcia danego celu. W końcu więc poddaje się jej, nie wiedząc, w jaki inny sposób osiągnąć pożądany przez siebie rezultat. 
Choroba jest swoistym lekiem na ból psychiczny wynikający z niemożności realizacji siebie. Ów zachodzący w podświadomości proces wydaje się być odpowiedzią na pytanie: dlaczego hipochondrycy nie przyjmują racjonalnych, opartych na faktach, argumentów. Są one po prostu podświadomie wypierane i racjonalizowane jako podważające wiarygodność środka mającego prowadzić do osiągnięcia danego celu, czyli choroby. Jeśli więc hipochondrykowi skarżącemu się na bóle brzucha wykonamy tomografię komputerową jamy brzusznej i wynik okaże się prawidłowy, to nasz pacjent może to sobie tłumaczyć niedoskonałością aparatu i nie zrezygnuje z dalszych poszukiwań choroby. 
Zmiana sposobu myślenia o sobie i swoim życiu za pomocą metod hipnozy czy Neurolingwistycznego Programowania może być skuteczną terapią hipochondrii. Przeformułowanie w Sześciu Krokach - metoda NLP pozwala na dotarcie do faktycznej psychicznej przyczyny choroby przez odnalezienie pozytywnej intencji, czyli pozytywnego celu choroby. Następnie umożliwia dotarcie do innych aniżeli choroba sposobów realizacji danego celu. Pacjent ostatecznie odnajduje możliwości zdrowego zaspokajania swoich potrzeb bez odwoływania się do choroby, np. poświęca świadomie więcej czasu na odpoczynek, zmienia pracę lub usprawnia komunikację z życiowym partnerem. 


To nie jest hipochondria – pomocnik w różnicowaniu

Zespół przewlekłego zmęczenia 
Cechy charakterystyczne: nasilone zmęczenia o nagłym początku, które trwa przynajmniej pół roku, istotnie upośledza codzienną aktywność i współistnieje z różnorodnymi objawami układowymi i neuropsychicznymi. 
Badania dodatkowe: podstawowa analiza krwi i moczu oraz ocena czynności tarczycy. W przypadku wątpliwości rozszerzona diagnostyka laboratoryjna. 
Diagnostyka obrazowa: nie ma (obecnie w fazie eksperymentalnej). 
Leczenie: fizykoterapia, psychoterapia, grupa wsparcia, terapie alternatywne. 

Fibromialgia 
Cechy charakterystyczne: powszechnie występujące dolegliwości bólowe wywołane przez ucisk tzw. punktów wyzwalających, zlokalizowanych w wielu okolicach głowy, tułowia i kończyn). Często współistnieje wzmożone napięcie nerwowe i utrata IV fazy snu. 
Badania laboratoryjne: podstawowa analiza krwi i moczu, kinaza kreatynowa, hormony tarczycy. 
Diagnostyka obrazowa: termografia. 
Leczenie: fizykoterapia, hipnoza, zalecana pełna aktywność fizyczna. 
Uwaga: w Stanach Zjednoczonych fibromialgia jest źrodłem inwalidztwa i niezdolności do pracy przypuszczalnie wiekszym niż rzs. 

Zespół jelita nadwrażliwego 
Cechy charakterystyczne: zmiana rytmu wypróżnień pod postacią biegunki występującej naprzemiennie z zaparciami, dominującej biegunki lub zaparcia. Występuje u około 15 proc. populacji. 
Badania laboratoryjne: podstawowa analiza krwi i moczu, kał na pasożyty i jaja oraz na posiew. 
Diagnostyka obrazowa: w przypadkach wątpliwych kolografia, pasaż przewodu pokarmowego. 
Leczenie: zależnie od dominujących objawów leki wpływające na motorykę przewodu pokarmowego, środki rozkurczowe i przeciwwzdęciowe, sedacja. 

Zespół Münchhausena 
Cechy charakterystyczne: nałogowe domaganie się opieki medycznej; chory przedstawia dramatyczne i mające pozory prawdopodobieństwa wywiady chorobowe, w całości fikcyjne. 
Badania laboratoryjne: nie zalecane. 
Diagnostyka obrazowa: nie zalecana. 
Leczenie: psychoterapia, techniki modyfikacji zachowania. 

 
Słowniczek

• Substancja P - (neuropeptyd) uwalniany z włókien nerwowych. Występuje w ośrodkowym układzie nerwowym i częściach owodowych układu nerwowego. Odpowiada za rozszerzanie się naczyń krwionośnych.
• Serotonina - hormon ważny dla prawidłowej pracy ośrodkowego układu nerwowego. Jej poziom wpływa na nastrój, odczuwanie bólu, jakość snu, potrzeby seksualne, apetyt i zachowania impulsywne.
• Tryptofan - aminokwas, który wchodzi w skład białek, np. mleka krowiego. Nie jest wytwarzany w organizmie człowieka. Musi być dostarczony z pożywieniem.
• Cytokiny - zwane hormonami układu odpornościowego. Wpływają na wzrost i pobudzają aktywność komórek układu odpornościowego.
• Melatonina - hormon produkowany przez szyszynkę, siatkówkę oka i układ pokarmowy. Reguluje procesy zasypiania, wpływa na fazy snu.
• Kortyzol - hormon produkowany przez korę nadnerczy. Nazywany jest hormonem stresowym, bo podwyższa stężenie glukozy we krwi.
• DHEA - hormon, który spowalnia procesy starzenia się organizmu
• Endokrynopatia - zaburzenia czynności gruczołów dokrewnych, powodujące występowanie objawów ich nadczynności lub niedoczynności.